Πολεμική ατμόσφαιρα χωρίς πραγματικές νάρκες σε έναν διαφορετικό οπορτουνιστικό αγώνα για το καλύτερο κλικ… στον «Εμφύλιο Πόλεμο».
Δυναμική γυναίκα και φωτογράφος πολέμου αποφασίζει να πλησιάσει περισσότερο την εμπόλεμη ζώνη και να συναντήσει τον Πρόεδρο της Αμερικής (που πλέον παραμένει σε καθεστώς ομηρίας έχοντας πολιτικές αρμοδιότητες μονάχα σε μερικές πολιτείες) σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας όπου κινδυνεύει και ο ρόλος και η θέση του. Θα τους ακολουθήσει νεαρή φωτορεπόρτερ που την έχει για ίνδαλμα και θέλει να μάθει τη δουλειά της και τους ηθικούς κώδικες που διέπουν την θεωρία της.
Αψηφά τους κανόνες ανθρωπιάς η ντοπαμίνη του κλικ; Η απότομη ενηλικίωση της νεαρής φωτορεπόρτερ και ο κυνισμός των παλαιότερων του χώρου θα εκτεθούν δημόσια σε μια εσωτερική διαμάχη σχετικά με τα ηθικά όρια που φέρνει η επαγγελματική ευσυνειδησία.
Με μοιρασμένο όλο το μπάτζετ σε 3 σκηνές εμπόλεμης συνθήκης (στην αρχή, λίγο μετά το μέσο και στο τέλος), καταλαβαίνεις ότι ο Άλεξ Γκάρλαντ δεν επιθυμεί να αναμετρηθεί με τα block busters σε μάχη στήθος με στήθος, επιλέγοντας την ομηρική στρατηγική, δηλαδή της περιπέτειας που η Ιθάκη έχει λιγότερη σημασία από το ταξίδι. Αν την αντιμετωπίσεις ως την ταινία που εξαπάτησε τα μεγάλα στούντιο (στην Αμερική σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση του Box Office) τότε είναι απολαυστική· αλλιώς εξαντλεί την εξυπνάδα της σε πονηρά χαμαιλεόντια τρικ που της φορούν στολή παραλλαγής αλλά δεν τη μεταμορφώνουν σε κάτι που δεν είναι.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr