Σκεπτικό
Το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.) δίνεται σε μια ταινία που - ενώ αποτελεί το ντεμπούτο ενός σκηνοθέτη - καταφέρνει και φτάνει σε ένα υψηλό, σε θεματικό και κινηματογραφικό - σκηνοθετικό, επίπεδο, με δραματουργική ισχύ και ένταση εφάμιλλη των πιο έμπειρων και ώριμων δημιουργών του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, με σεναριακή, ερμηνευτική και ηχητική αρτιότητα στις καλύτερες παραδόσεις της ιστορικής σχολής του σινεμά δωματίου, ένα μάθημα σύγχρονου κινηματογράφου για το πώς μπορεί να δημιουργηθεί τέχνη που αγγίζει συναισθηματικά και διανοητικά τον θεατή σε ένα και μοναδικό χώρο (εδώ του σχολείου). Τολμηρή η όλη του υλοποίηση, και αναγκαία, ακριβώς για να μπορέσει να μιλήσει εξ’ επαφής στο κοινό για την αναπαραγωγή της βίας, βαθιά ριζωμένης μέσα στους θεσμούς όπως το σχολείο και η οικογένεια, υπενθυμίζοντάς μας πόσες τεράστιες αλλαγές απαιτούνται σε κοινωνικό επίπεδο για να υπάρξει μια ολική αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας που ακουμπά πλέον όλες τις πτυχές της ζωής μας».

Σκεπτικό
Με το ενδιαφέρον της πάντα στραμμένο στις κοινωνικές διεργασίες, η ΠΕΚΚ διαχωρίζει τη βλάστηση της τέχνης, από τα ζιζάνια που ξεφυτρώνουν γύρω της, θεωρώντας ιδιαιτέρως αξιοπρόσεκτη την ταινία της Ελίνας Ψύκου, "Αδέσποτα κορμιά". Ωστόσο, απονέμουμε το βραβείο καλύτερου ελληνικού ντοκιμαντέρ στην ταινία Πανελλήνιον, των Σπύρου Μαντζαβίνου και Κώστα Αντάραχα, για τον τρόπο που συμπυκνώνει το άσπρο της ζωής και το μαύρο του θανάτου, στον κλειστό χώρο ενός καφενείου ερασιτεχνών σκακιστών. Εκεί, οι βασανισμένοι θαμώνες του αναζητούν το δικό τους λυτρωτικό γκρίζο, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την καθημερινή σταύρωσή τους.

Σκεπτικό
Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου απονέμει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, στην ταινία «Μακάρι να ‘πεφτα σε χειμερία νάρκη» της Zoljargal Purevdash, που χωρίς δημαγωγία, αλλά με αφηγηματική ωριμότητα, θίγει ένα εξαιρετικά επίκαιρο ζήτημα όπως το δικαίωμα της νεολαίας στη μόρφωση, ως αντίδοτο στον κοινωνικό αποκλεισμό. Πιο πέρα, συνθέτει, με λεπτή ειρωνεία, μια αλληγορία για την αλληλεπίδραση των ακαδημαϊκών συστημάτων και τη «διαρροή εγκεφάλων» στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης.

Σκεπτικό
Για τη διεισδυτική και καθαρή ματιά του σκηνοθέτη στην κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα της Κούβας και των ανθρώπων της, μέσα από την αφήγηση τριών ιστοριών διαφορετικών γενεών, για τον εσωτερικό αφηγηματικό ρυθμό που απεικονίζει με ευγένεια την ανθρώπινη φύση και για την ατμοσφαιρική, υποβλητική, ασπρόμαυρη φωτογράφηση και τον πλούτο των εικόνων του.