Την παραμονή των Χριστουγέννων ένας πατέρας εκδικείται τη συμμορία που σκότωσε τον γιο του και τραυμάτισε τον ίδιο στις φωνητικές χορδές.
Περιπέτεια που αδυνατεί να πείσει για το σκηνοθετικό τέχνασμα στο οποίο βασίζεται, σύμφωνα με το οποίο η αφωνία του κεντρικού ήρωα επιχειρείται να δικαιολογήσει τη γενικότερη έλλειψη διαλόγων, που σε πολλές στιγμές μοιάζει παράλογη. Επίσης, παρότι η κάμερα του Σαρόν Μέιρ εξασφαλίζει την ευκινησία και την πλαστικότητα που διακρίνουν το έργο του σκηνοθέτη, οι σκηνές δράσης τοποθετούν μεν τον ήρωα σε δύσκολες καταστάσεις, τον απαλλάσσουν δε απ’ αυτές με ευκολία κι αναληθοφάνεια.
Νϊκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr