Η επαναπροβολή στα θερινά σινεμά της πιο παρεξηγημένες αλλά και πιο αγαπημένης για πολλούς ταινίας των αδελφών Τζόελ και Ίθαν Κόεν, η οποία παντού πέρασε εντελώς απαρατήρητη όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά αλλά με τα χρόνια άρχισε να αποκτά cultχαρακτήρα και σήμερα κυριολεκτικά λατρεύεται, αν μη τι άλλο, είναι μια πολύ εμπορική και έξυπνη ιδέα.
Όπως σε όλες σχεδόν τις ταινίες των αδελφών Κοέν (από το «Πέρασμα του Μίλερ» ως το «Φάργκο», από το «Καμμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» ως το «InsideLlewynDavis»), έτσι κι εδώ μια παρανόηση αποτελεί την αφετηρία για ένα ιλαροτραγικό παιχνίδι ανάμεσα στους δημιουργούς και τον θεατή: ένα ρεμάλι των seventies, ο Τζεφ Λεμπόφσκι (Τζεφ Μπρίτζες), που θέλει να τον αποκαλούν μόνο «dude», θα γίνει ο βασικός κρίκος σε μια δαιδαλώδη ιστορία εγκλήματος, απλώς και μόνο επειδή το ονοματεπώνυμό του τυγχάνει να είναι το ίδιο με εκείνο ενός πολυεκατομμυριούχου, του «μεγάλου» Λεμπόφσκι (Ντέιβιντ Χάντλεστον) μπλεγμένου με υποκοσμιακές δραστηριότητες.
Πάνω σε αυτή την μάλλον γελοία σύμπτωση, που σε κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει στο πρώτο …δεκάλεπτο, οι Κοέν χτίζουν μια ολόκληρη ταινία και τη στηρίζουν με ανέκδοτα, εξωφρενικές καταστάσεις, ψυχεδελικά όνειρα, σινεφιλικές αναφορές και απολαυστικά… ηλίθιους χαρακτήρες που σπαταλούν την ώρα τους παίζοντας μπόουλινγκ! (η παρέα του Μπρίτζες συνθέτουν οι Τζον Γκούντμαν, και Στιβ Μπουσέμι ,ενώ συμπρωταγωνιστούν σε μικρούς ρόλους οι Τζούλιαν Μουρ, Τζον Τορτούρο, Φιλ Σίμορ Χόφμαν και ο Σαμ Ελιοτ στον ρόλο του αφηγητή- «Θεού»). Με μια φράση: μην την χάστε όσοι δεν την έχετε δει ποτέ και μην την χάσετε από την μεγάλη οθόνη όσοι την έχετε δει μόνο στην μικρή.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr