Σε μια κροατική ακτή, ένας παλιός φίλος μιας οικογένειας πρόκειται να φτάσει για να κάνει διακοπές μαζί τους. Η άφιξή του θα πυροδοτήσει μια σειρά από (σιωπηλά) εκρηκτικές αλλαγές, ειδικά στη συμπεριφορά της έφηβης κόρης η οποία απομακρύνεται από τον πατέρα της και ακολουθεί τον εντυπωσιακό ξένο.
Πρόκειται για μια ιστορία ενηλικίωσης όπου τα πάντα παρουσιάζονται με έναν βουβό, εσωτερικό τρόπο σε επίπεδο ψυχολογίας και ψυχοσύνθεσης, δίχως αυτή η προσέγγιση να αναδεικνύεται σε επίπεδο εικόνας: Εκεί, η κάμερα κάνει την κοπέλα κέντρο ενός κάποιου κόσμου και υπογραμμίζει έτσι τον τρόπο με τον οποίο αποκτά μια πιο στιβαρή συναίσθηση του εαυτού και του σώματός της, την ώρα που υπάρχει, κινείται, μεγαλώνει, θυμώνει, ωριμάζει, σε ένα στρυφνά πατριαρχικό περιβάλλον.
Εν τέλει οι διάφορες ιδέες του φιλμ μένουν στο ξετύλιγμα, όμως αρκούσαν για να βραβευτεί η Αντονέλα Αλαμάτ Κουσιγιάνοβιτς με την Χρυσή Κάμερα στις Κάννες, το βραβείο που απονέμεται στο καλύτερο ντεμπούτο της εκάστοτε διοργάνωσης.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr