Άρτιο σχεδόν σαν αρχαία τραγωδία που ανακαλύφθηκε μέσα από το σελιλόιντ, η επόμενη ταινία μας αποτελεί κινηματογραφική αναφορά μελετητών και σινεφίλ. Το 1547, ο μέγας δούκας της Μοσχοβίας, Ιβάν ο 4ος, στέφεται τσάρος κόντρα στις επιθυμίες της θείας του Ευφροσύνης, η οποία θέλει να ανεβάσει στον θρόνο το γιο της Βλαντιμίρ με κάθε κόστος. Ο Ιβάν πετυχαίνει νίκες, αλλά έχει και πολλές προσωπικές απώλειες που τον μεταμορφώνουν σε έναν σκληρό άνθρωπο, τον Ιβάν τον τρομερό όπως έμεινε στην ιστορία. Θα καταφέρει να ενώσει τον λαό με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και να τιμωρήσει όσους προσπάθησαν να τον προδώσουν; Ο Σεργκέι Αϊζενστάιν απαντά στο ερώτημα με τη διαχρονικότητα και σημασία της ταινίας για την ίδια την τέχνη που υπηρέτησε. Ευτυχώς δηλαδή.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr