Κακότυχος γάτος χάνει όλες του τις ψυχές, μα λαμβάνει… δέκα ακόμη ευκαιρίες να επιστρέψει στο γήινο σύμπαν ως… διαφορετικού είδους ζώο την κάθε επόμενη φορά!
Εδώ θα μιλήσει πρωτίστως το… cat person μέσα μου! Ξεκίνησα να βλέπω το «Γάτος Δεκάψυχος» με κάθε καλή διάθεση, αλλά σταδιακά μου γεννούσε μια παράδοξη επιθυμία: θα ήθελα να γνωρίσω κάποια στιγμή το είδος των «ανθρώπων» που γράφουν σενάρια για παιδικές animated ταινίες!
Υπάρχουν δύο παράλληλες ιστορίες σε τούτο το φιλμ. Από τη μία η σχέση της θνητής ηρωίδας με τον γάτο της, Μπέκετ (γέλια στο βάθος…), κι από την άλλη η επιστημονική της μελέτη πάνω σε μέλισσες (ότι να ‘ναι!), η οποία σαμποτάρεται από κακό προϊστάμενο / αφεντικό με σατανικό σχέδιο να λανσάρει τεχνητές μέλισσες τις οποίες ελέγχει με ένα… βιονικό γάντι (καλείς έγκαιρα το ασθενοφόρο πριν συνειδητοποιήσεις αυτή την εξέλιξη…)!
Για το δεύτερο τμήμα, δεν έχω λόγια. Στο πρώτο, πάλι, αρχίζουν τα… κακά μαντάτα από τη στιγμή που παρατηρείς τα «κατσαρά» μουστάκια του Μπέκετ ως kitten. Θα μου πεις, για παιδάκια είναι φτιαγμένο το έργο, ας πάει στο διάολο! Αλλά όταν προκύπτει το αληθινό θέμα του φιλμ, ο θάνατος ενός κατοικίδιου και η απουσία αυτού, κάπου… διαολίζεσαι κανονικά! Διότι η όλη φάση της «θεϊκής παρέμβασης» με μία (και δέκα, μη σου πω!) επιπλέον ευκαιρία για επιστροφή στον κόσμο των ανθρώπων, προσβάλλει και τη νοημοσύνη αλλά και έναν… αντίστοιχο αριθμό ζωντανών, τη μορφή των οποίων λαμβάνει ο Μπέκετ σε κάθε επιστροφή του, με μια ελπίδα το έργο να προκαλέσει το αφελές γέλιο (#not).
Εννοείται πως θα εμφανιστεί ως σκύλος, θα περάσει από τα στάδια της μισητής κατσαρίδας ή του ποντικού και θα καταλήξει να καλπάζει σαν άλογο ή να βοηθά την αγαπημένη του Ρόουζ ως καπάτσα μέλισσα (#duh!). Στην κατακλείδα του έργου, δε, το ανήλικο που θα παρακολουθήσει τούτη την ανοησία θα λάβει και μηνύματα περί θερμής αποδοχής της εισόδου ενός pet στον «Παράδεισο», όσο και της δυνατότητας μετεμψύχωσής του σε κάτι πιο χαρωπό και γούτσου-γούτσου, έτσι ώστε να μην βραχούν τα κρεβατάκια τη νύχτα…
Το animation είναι ικανοποιητικό στον τομέα του περιβάλλοντος και των ζωντανών, εκτός από την εμφάνιση των ανθρώπινων φιγούρων, που σε χαρακτήρες ανταγωνίζονται σκληρά για τον τίτλο του μεγαλύτερου… μπάζου (μάλλον κερδίζει ο πρώην σύντροφος της Ρόουζ, Άγγλουρας επιστήμονας και αποτυχημένος… surfer με αλλεργία στις γάτες). Ευτυχώς που το φιλμ παίζει μόνο με ελληνική μεταγλώττιση, διότι οι κάργα βρετανικές προφορές το κάνουν ακόμη πιο weird.
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Μάλλον θα χάσετε μια ζωή… δική σας, αν επιχειρήσετε να εξηγήσετε σε ανήλικο τι συμβαίνει στην πλοκή του «Γάτος Δεκάψυχος»! Ας του πάρετε ένα pet καλύτερα, να μάθει να το μεγαλώνει και να το αγαπά, μέχρι τη δύσκολη (και φυσική) στιγμή του μεγάλου αποχωρισμού. Είναι μία κίνηση παιδαγωγικής αξίας που αξίζει… δέκα φορές (και βάλε) περισσότερο από το κάτσει και να δει ένα animation… «του γιατρού».
Ηλίας Φραγκούλης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα freecinema.gr