Τρυφερό αλλά και κοινότοπο love story από τη Λιθουανία
Η δεύτερη μεγάλου μήκους μυθοπλασία της Μαρία Καβνταράτζε μπορεί να συγκινήσει λόγω της τρυφερής αντιμετώπισης του εντελώς κοινότοπου θέματός της: την σχέση μιας κοπέλας, χορεύτριας και εκπαιδεύτριας χορού με έναν διερμηνέα νοηματικής. Ο φακός της σκηνοθέτριας ενδιαφέρεται για τα μικρά, καθημερινά (αλλά και βαρετά) πράγματα: τους βλέπουμε π.χ. στην τουαλέτα (εκείνη βάφεται στον καθρέφτη, εκείνος πλένει τα δόντια του πίσω της), στον εργασιακό χώρο της κοπέλας (επαναλαμβανόμενες οι ταινίες χορού, σχεδόν σαν να πρεπει να εκπαιδευτεί και ο θεατής) και βέβαια στο κρεβάτι να κάνουν σεξ (και εκεί επικρατεί φλυαρία). Είναι και οι δύο «καλά παιδιά που ψάχνονται» αλλά αυτό δεν βοηθά την ανάπτυξη του σεναρίου που μοιάζει να βαλτώνει, λες και η Καβνταράτζε να μην ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να πει μια συγκεκριμένη ιστορία παρά να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους. Να σημειωθεί πάντως ότι το «Slow» είναι υποψήφιο για το βραβείο LUX (του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), μαζί με την ελληνική ταινία «Animal» της Σοφίας Εξάρχου
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr