Δημοφιλής κινηματογραφικός ήρωας (αν και ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο), ο κατά συρροή δολοφόνος, έχει απασχολήσει ποικιλοτρόπως τους σεναριογράφους, ιδίως μετά την τεράστια επιτυχία της «Σιωπής των αμνών» στις αρχές των 1990ς. Εδώ, ένας τέτοιος serial killer βρίσκεται και πάλι το κέντρο της ιστορίας στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθέτησε η ηθοποιός Ανα Κέντρικ που επίσης πρωταγωνιστεί.
Και είναι πολύ καλή στο ρόλο της έξυπνης αλλά αθώας γυναίκας η οποία ενώ απεγνωσμένα προσπαθεί να ξεκινήσει στον χώρο της σόου μπίζνες στο Λος Αντζελες του 1977, θα βρεθεί αντιμέτωπη με την πιο δυσάρεστη έκπληξη της ζωής της: μια συμμετοχή σε ένα τηλεπαιχνίδι της πλάκας ονόματι «Ραντεβού στα τυφλά» όπου κάνοντας ερωτήσεις θα πρέπει να επιλέξει έναν ανάμεσα από τους τρεις υποψηφίους για ραντεβού κρυμμένους πίσω από την κουρτίνα.
Μόνο που ο ένας από τους υποψήφιους «γαμπρούς» τυγχάνει να είναι ο κατά συρροή δολοφόνος (Ντάνιελ Ζοβάτο), τον οποίο έχουμε συναντήσει στην πρώτη κιόλας σκηνή της ταινίας. Με κεντρικό στόρι το παραπάνω, η Κέντρικ μοιράζει αρμονικά την ταινία σε διαφορετικές περιόδους της δεκαετίας και δημιουργεί σασπένς παρακολουθώντας διάφορα επεισόδια από την «δράση» του δολοφόνου, φέρνοντάς σε στο σημείο να αναρωτιέσαι για το που θα καταλήξει η ιστορία.
Βέβαια, το «Ραντεβού με έναν serial killer» ξεφεύγει από το επίπεδο του «σκέτου» θρίλερ διότι ακολουθώντας πονηρά το πνεύμα των σημερινών καιρών, η Κέντρικ θέλει κατά βάθος να υμνήσει την γυναικεία θέληση που μπορεί να σταθεί απέναντι στην χειρότερη απειλή και να τη νικήσει.
Να σημειωθεί πάντως ότι ο Ρέιμοντ Αλκάλα είναι πρόσωπο αληθινό που εν τέλει συνελήφθη και υπολογίζεται να έχει δολοφονήσει περίπου 130 γυναίκες αν και καταδικάστηκε για τον φόνο επτά.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr