Στη Μαδαγασκάρη καθώς τα ‘60s δίνουν τη θέση τους στα ‘70s, σε μια αεροπορική βάση του γαλλικού στρατού, οι στρατιώτες ζουν τις τελευταίες ξέγνοιαστες μέρες – της αποικιοκρατίας. Μέσα από τις περιπέτειες ενός αγαπημένου του κόμικς, ο δεκάχρονος Τομά (του οποίου ο πατέρας δουλεύει στη βάση) θα αρχίσει να σχηματίζει το βλέμμα που θα του επιτρέψει να δει τον κόσμο γύρω του.
Ο σκηνοθέτης Ρομπέν Καμπιγιό του “120 Παλμοί” κοιτάζει τις τελευταίες μέρες της αποικιοκρατίας μέσα από το παραμορφωτικό και συγχωρητικό βλέμμα ενός μικρού παιδιού, σε μια ιστορία ενηλικίωσης με κοινωνικοπολιτικές συνιστώσες και έναν σκληρό ρεαλισμό να ελλοχεύει. Η ισορροπία όμως δεν επιτυγχάνεται ποτέ, ο Καμπιγιό χάνει τον έλεγχο των χαρακτήρων και της αφήγησής του, με το «παιδικό βλέμμα» (πολύ συχνά ένοχος μηχανισμός αφήγησης) να κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά στο πώς ο σκηνοθέτης αποτυπώνει και εξετάζει τις εντάσεις της περιόδου.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr