SLOW - Θοδωρής Δημητρόπουλος

Η χορεύτρια Έλενα κι ο διερμηνέας νοηματικής Ντόβιντας γνωρίζονται και έρχονται πολύ κοντά. Αλλά καθώς αποφασίζουν να δοκιμάσουν μια σχέση, εκείνος της αποκαλύπτει μια αλήθεια για τη σεξουαλικότητά του: Είναι ασέξουαλ. Δηλαδή όσο κι αν νιώθει αγάπη για εκείνη, δε θα μπορέσει ποτέ του να θελήσει στα αλήθεια να έχουν σωματική, σεξουαλική επαφή. Μέσα από τον δεσμό τους, θα προσπαθήσουν να αναπτύξουν κώδικες μιας άλλου τύπου οικειότητας.

Πολύ τρυφερό και αληθινά ενδιαφέρον σινεφίλ αισθηματικό δράμα, το οποίο μέσα οπτικές επιλογές που πάντοτε εξερευνούν την οικειότητα – πρόσωπα, γλώσσα του σώματος, κίνηση και σώματα μέσα σε διαφορετικά πλαίσια, με κόσμο ή μόνα τα δυο τους – ακολουθεί μια πολύ σύγχρονη ιδέα. Διερωτώμενο πώς θα έμοιαζε μια κλασικής υφής meet-cute ρομαντική δραμεντί αν τα δύο πρόσωπα μιας σχέσης είχαν ριζικά διαφορετικές ορμές και σεξουαλικές ανάγκες μέσα σε αυτήν.

Η Καβταράτζε επιλέγει στην ιστορία της, καθόλου τυχαία, τα δύο κεντρικά της πρόσωπα να κάνουν δουλειές που έχουν να κάνουν με εκφάνσεις της μη-προφανούς, μη-λεκτικής επικοινωνίας. Εκείνη είναι χορεύτρια, εκείνος διερμηνέας νοηματικής, και οι δύο δηλαδή βάζουν νοήματα και συναισθήματα μέσα σε κινήσεις του σώματος, των άκρων τους. Ήδη έχουμε εδώ δηλαδή μια επικοινωνία που εξαρχής γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει ένας τρόπος να πραγματοποιηθεί.

Όμως πώς βρίσκεις σημείο επικοινωνίας και επαφής όταν είσαι καλωδιωμένο με τόσο διαφορετικό τρόπο από τον παρτενέρ σου; Με πόσους τρόπους εκφράζεται η οικειότητα; Μπορείς να «μάθεις» την έλξη σα να ήταν κάτι για το οποίο προπονείς τον εαυτό σου; Η ταινία κερδίζει επειδή μοιάζει κι η ίδια αληθινά περίεργη για τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει, αποτελώντας κάτι όμορφα και ανοιχτόμυαλα πρωτόγνωρο – ένα δράμα που δεν φέρεται στον ήρωά του σαν κάτι το εξωγήινο, παρά εξετάζει την ιδέα της αγάπης μέσα από ένα δομικό εμπόδιο. Αλλά έτσι κι αλλιώς, υπάρχει σχέση δίχως τέτοια;