Μια wannabe ηθοποιός στο Λος Άντζελες των ‘70s, κλείνει από απόγνωση για τους ρόλους που δεν έρχονται, μια συμμετοχή στο “Ραντεβού στα Τυφλά”. Αυτό που δεν ξέρει, είναι ότι ο Εργένης #3, εκείνος που ακούγεται σα να είναι ο μόνος εξευγενισμένος και έξυπνος ανάμεσα στους τρεις υποψήφιους, είναι στην πραγματικότητα ένας καταζητούμενος σίριαλ κίλερ.
Η πολύ αγαπητή ηθοποιός Άννα Κέντρικ (“Pitch Perfect”) περνάει για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα, σκηνοθετώντας με αφοσίωση, και εντυπωσιακή αίσθηση σασπένς και ροής, το σενάριο του Ίαν ΜακΝτόναλντ. Ο οποίος, βασισμένος σε αληθινά γεγονότα, επιλέγει μια αφηγηματική προσέγγιση που πλέκει περιστατικά και χρονικές περιόδους μεταξύ τους σε μια διαρκή ένταση δια χειρός της Κέντρικ, σαν οι δυο τους να συνθέτουν το πλέγμα ενός διαρκούς κακού που περιβάλλει τις ηρωίδες της ταινίας – είναι παντού, είναι πάντα, είναι διαρκώς μπροστά τους, και κανείς ποτέ δεν κάνει τίποτα για αυτό.
Ο σίριαλ κίλερ κυνηγά και δολοφονεί γυναίκες, συχνά μες στη μέση της πόλης – σα να ξέρει πως κανείς δε θα δώσει σημασία στα ουρλιαχτά τους, κανείς δε θα αναζητήσει νεαρές κοπέλες γεμάτες ελπίδα (και αδιέξοδα) στη μεγάλη πόλη. Οι όποιες καταγγελίες πέφτουν στο κενό, καθώς η αστυνομία δεν παίρνει ποτέ στα σοβαρά τις καταγγέλουσες. Έτσι, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ιστορία που παρουσιάζει το φιλμ είναι αληθινά αποπνικτική. Και το κάνει δίχως να προσφέρει ευκολίες στη λύση, ούτε τσάμπα εμψύχωση, και κρατώντας μας καθηλωμένους μπροστά στη φρίκη και για τα (τόσα-όσα) 95 λεπτά της διάρκειάς της.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr