Το «Slow», που σημαίνει «αργή» μετάβαση, μεταφέρει τίτλο και περιεχόμενο στους αφηγηματικούς ρυθμούς. Η ταινία συμμετείχε στο περσινό φεστιβάλ του Σάντανς και μας μεταφέρει στη σύγχρονη Λιθουανία. Η ΄Ελενα, μια χορεύτρια, γνωρίζεται με τον όμορφο Νταβίντος, μεταφραστή για τους κουφούς. Ένα βαθύ αίσθημα αναπτύσσεται μεταξύ τους, ενώ εκείνος δηλώνει ασεξουαλικός. Παρόλα αυτά η Έλενα επιθυμεί την σχέση.
Διάβασα ότι τον τελευταίο καιρό αυξάνονται τα φιλμ γύρω από την ασεξουαλικότητα. Το καταθέτω εδώ και δεν προχωρώ σε ερμηνείες που μπορεί να θεωρηθούν αμφίσημες.
Ως γραφή και στυλ η ταινία είναι 100% ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά. Οι αργές «μεταβάσεις» μπορούν να εξηγηθούν ως ο αργός και δύσκολος δρόμος για την αποδοχή. Σειρά μικροπεριστατικών καλύπτουν τους νεκρούς χρόνους, ενώ μοντάζ και φωτογραφία είναι υψηλού επιπέδου και οι ρόλοι εξαιρετικοί.
Καθαρά και τυπικά φεστιβαλικό φιλμ διαθέτει ευγένεια, τρυφερότητα, κατανόηση και τοποθετεί και κοινωνιολογικά ερωτηματικά.
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress