ΑΖΗΤΗΤΟΙ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Ντοκιμαντέρ που σου φέρνει δάκρυα στα μάτια

Ο ρόλος του ντοκιμαντερίστα ως ερευνητή την ώρα που το ντοκιμαντέρ γυρίζεται, είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο, όση προεργασία και αν έχει προηγηθεί. Όμως αυτό ακριβώς επιτυγχάνεται στην τελευταία ταινία τεκμηρίωσης που γύρισε η Μαριάννα Οικονόμου. Εν μέσω πανδημίας COVID 19 η σκηνοθέτις (που έγινε γνωστή από την ταινία «Όταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες» ,2019) πληροφορήθηκε ότι στο νοσοκομείο «Σωτηρία» το τυχαίο γεγονός της κατεδάφισης ενός τοίχου λόγω διαρροής έφερε στο φως ίχνη ασθενών που είχαν νοσηλευτεί εκεί περισσότερα από 30 χρόνια πριν, εξαιτίας μιας άλλης πανδημίας.

Δεκάδες βαλίτσες με προσωπικά αντικείμενα και κυρίως γράμματα αλληλογραφίας συγκεντρώθηκαν στο νοσοκομείο από το 1945 έως το 1975, την περίοδο που η φυματίωση εξολόθρευσε αλύπητα τον ελληνικό πληθυσμό. Και η λέξη κλειδί εδώ είναι «αζήτητοι» γιατί ουδείς δεν αναζήτησε τη σορό ή τα υπάρχοντά εκατοντάδων νεκρών που πέθαναν στο «Σωτηρία» αφήνοντας εκεί τα λιγοστά υπάρχοντά τους. Επιστολές, φωτογραφίες, έγγραφα, μικροαντικείμενα. Αναγνώσεις γραμμάτων αλληλογραφίας που σου σπαράζουν την καρδιά, γραπτές εξομολογήσεις συζύγων, μητέρων, παιδιών. Συναντήσεις ανθρώπων που έρχονται για πρώτη φορά επαφή με τους δικούς τους, έστω και με αυτόν τον τρόπο.

Η δουλειά της Οικονόμου είναι …οικονομική, λιτή και αβίαστα συναισθηματική. Η κάμερα βλέπει και ακούει αμίλητη διότι δεν έχει τίποτα να πει. Τα πράγματα και τα γράμματα μιλούν μόνα τους. Μια έξοχη συνέχεια της δημιουργού που έχει προσφέρει πολλά στον χώρο της ταινίας τεκμηρίωσης τον οποίο υπηρετεί σιωπηλά εδώ και παραπάνω από 20 χρόνια.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr