Το οδοιπορικό στο Παρίσι τριών αγοριών, παιδιών μεταναστών, που αποφασίζουν ν’ αντισταθούν στην αστυνομική βία, σε μια επίκαιρη, συγκλονιστική ταινία γύρω από τον ρατσισμό και τη φτώχεια των μεγαλουπόλεων, σε επανέκδοση.
Με τη φτώχεια, τον ρατσισμό και την ανεργία, που οδηγεί τους νέους ανθρώπους στο περιθώριο και την εξέγερση, αλλά και το μίσος που δημιουργείται ενάντια στην παράλογη και, συχνά ανεξέλεγκτη βία της αστυνομίας, καταπιάνεται η ταινία αυτή του Γάλλου Ματιέ Κασοβίτς. Γυρισμένη πριν από 25 χρόνια, η ταινία παρουσιάζεται σήμερα εντελώς επίκαιρη όχι μόνο για τη Γαλλία αλλά και για τη χώρα μας. Δεκέμβρη.
Η ταινία εκτυλίσσεται σ’ ένα παριζιάνικο, κατοικημένο από μετανάστες, προάστιο, σε διάστημα λιγότερο από 24 ώρες. Ύστερα από σύγκρουση με την αστυνομία, όπου ένα 16χρονο, αραβικής καταγωγής, αγόρι κινδυνεύει να πεθάνει, έχοντας ξυλοκοπηθεί άγρια από αστυνομικό, τρία νέα παιδιά, φίλοι του, ξεκινούν, έχοντας ένα όπλο που έχασε στη διάρκεια της σύγκρουσης αστυνομικός, σ’ αναζήτηση περιπετειών στο Παρίσι. Τρία παιδιά κυριευμένα από μίσος για ένα κράτος που τους αντιμετωπίζει με τυφλή βία: ο Εβραίος Βινς (Βενσάν Κασέλ), που ορκίζεται πως θα σκοτώσει έναν αστυνομικό σε περίπτωση που ο φίλος τους πεθάνει, ο Άραβας Σάιντ (Σάιντ Ταγκμάουι) και ο Αφρικανός μποξέρ Ιμπέρ (Ιμπέρ Κουντέ).
Ο Κασοβίτς, στην καλύτερη μέχρι σήμερα ταινία του, δίνει μια ρεαλιστική, σχεδόν ντοκιμαντεριστική, υφή στην όλη ατμόσφαιρα, με την κάμερά του να ακολουθεί, με φρενήρη ρυθμό, τους νεαρούς ήρωές του στο ταξίδι τους στο Παρίσι, καταγράφοντας ταυτόχρονα τον φανατισμό και τον ρατσισμό μιας συντηρητικής κοινωνίας, θυμίζοντας κάπου κάπου τους «Βρώμικους δρόμους» του Σκορσέζε (σε μια σκηνή μάλιστα, ο Βινς μιμείται τον Ντε Νίρο στον «Ταξιτζή», κρατώντας το όπλο και κοιτάζοντας σ’ έναν καθρέφτη). Αληθινή, συγκλονιστική, και, δυστυχώς, πάντα επίκαιρη ταινία.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr