Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει; Μια ταινία που εκπληρώνει τις προφητείες μια-μια, όπως γράφτηκαν στο σενάριο. Αρχικά ο Έρικ βλέπει το τατουάζ της Σέλι που γράφει: «Γελά τώρα κλάψε μετά» και είναι τόσο εύστοχο για το τί θα πάθουν οι λάτρεις του θρύλου του κορακιού. Προς το τέλος της ταινίας θα ακουστεί το ερώτημα: «Ποιο είναι το χειρότερο που έκανες». Την απάντηση την υπαινιχθήκαμε ήδη. Τί είναι όμως αυτό που πήγε τόσο στραβά και έκανε το «Κοράκι» την ταινία που σχεδόν αδυνατείς να βρεις κάτι καλό για να πεις εκτός από το ότι «κάποια στιγμή τελειώνει»; Σίγουρα είναι οι επιλογές του πρωταγωνιστικού διδύμου που δεν έχουν καμία απολύτως χημεία, ακόμα περισσότερο όμως η έλλειψη του coolness. Βλέπετε, η πρώτη ταινία του 1994, εκτός από την κατάρα (ο πρωταγωνιστής δολοφονήθηκε κατά λάθος στα γυρίσματα) και το θρύλο της, χρησιμοποιούσε εργαλειακά κάθε τι που έκανε cool τις ταινίες του ’80 σε ύφος, ατμόσφαιρα και κλισέ. Στη νέα ταινία το ίδιο προσπαθεί να κάνει ο σκηνοθέτης της αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς, και στην προσπάθεια να χτίσει χαρακτήρες, αργεί τόσο πολύ να σε βάλει στην ιστορία που όταν φτάνει ο σφαγιασμός στη σκηνή της όπερας, δυστυχώς δεν νοιώθεις την επιτακτική ανάγκη της εκδίκησης του ήρωα. Με βλέμματα νεκρών καλικάντζαρων οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να πείσουν για τη χημεία τους, άδικα όμως χάνουν το χρόνο τους. Θυμίζουν φοιτητές δραματικής σχολής που στις κατατακτήριες εξετάσεις νομίζουν ότι έπιασαν τον κόρακα από τα αναπαραγωγή και του όργανα… ενώ στην πραγματικότητα δεν τον έπιασαν από εκεί, απλά «τα πήραν» (με πόση κομψότητα να το πω πιά!).
Αλέξαδνρος Ρωμάνός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr