Το να «ξεχνάς είναι προτιμότερο από το να συγχωρείς» είναι το μότο ενός πάμπλουτου επιχειρηματία (ο Τσάνινγκ Τέιτουμ σε μια αμήχανη στροφή προς τον σκοτεινό ρόλο) ο οποίος χρησιμοποιεί ένα ναρκωτικό «αφαίρεσης» μνήμης για να εκμεταλλεύεται τα θύματά του κάνοντας όργια πολυτελείας στο ιδιόκτητο νησί του. Αυτά τα όργια άλλωστε επαναλαμβάνονται διαρκώς και καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος ενός καλογυρισμένου αλλά «άδειου» ψυχολογικού θρίλερ που θέλοντας να αφουγκραστεί την «επικαιρότητα» (ο επιχειρηματίας είναι προφανώς εμπνευσμένος από αληθινό πρόσωπο) θυμίζει, καθόλη την διάρκειά του, κακό «ταξίδι» με LSD. Προκειμένου να στηρίξει την ιδέα της γυναικείας εκδίκησης (μέσω της Ναόμι Ακι που είναι το τελευταίο θήραμα του πλούσιου και αντιλαμβάνεται την σκευωρία του) η σκηνοθέτις Ζόε Κράβιτς αντιμετωπίζει το θέμα πορνογραφικά και κινηματογραφεί την «αρρώστεια» με τον πιο glossy και εν τέλει χυδαίο τρόπο.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr