Μετά την εντυπωσιακή πρεμιέρα της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ Βενετίας που ολοκληρώνεται το Σάββατο, η τελευταία ταινία του Τιμ Μπάρτον ανοίγει σε μεγάλο κύκλωμα αιθουσών της χώρας μας προσκαλώντας τους φαν (και ίσως όχι μόνο) της cult επιτυχίας που βρίσκεται πίσω της να παρακολουθήσουν μια – κακά τα ψέματα – παρόμοια ταινία. Ακολουθώντας (όπως το περιμένεις) επιμελώς τα χνάρια του ήρωα που ο ίδιος «γέννησε» πριν από 36 χρόνια, ο Μπάρτον προσφέρει στους θεατές αυτό που θέλουν να δουν, και αρκείται στο να «ποτίσει» με κάποια νέα ευρήματα κάτι ήδη γνωστό σε εκατομμύρια θεατές. Ο 600 (και βάλε) ετών Σκαθαροζούμης (Μάικλ Κίτον), έχει παραμείνει ένας αμετανόητος αντίπαλος της «πολιτικής ορθότητας» και το χιούμορ του, για μια ακόμη φορά δεν έχει κανένα απολύτως όριο. Αυτό το φάντασμα που μοιάζει να βγήκε από τον υπόνομο, δείχνει αποφασισμένο να μην μας αφήσει σε ησυχία και με την πρώην σύζυγό του στη μέση, την οποία υποδύεται μια πολύ καλή Μόνικα Μπελούτσι (που το έχει το χιούμορ), τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα (για κείνον) και ακόμα καλύτερα για μας. Θα συμφωνήσω ότι η «λερωμένη» εικόνα της πρώτης ταινίας έχει αντικατασταθεί από μια κάπως πιο λαμπερή, πιο ασταφτερή και πιο στιλπνή. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να παρασυρθώ, να θυμηθώ και την ίδια ώρα να ξεχαστώ βλέποντας μια κωμωδία φαντασίας που ίσως να μην γράψει ιστορία (όπως η πρωτότυπη) αλλά δεν σε κοροϊδεύει για αυτό που είναι και σίγουρα προσφέρει γέλιο με τη… σέσουλα!!
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr