ΑΠΟΦΑΣΗ, Η - Γιάννης Φραγκούλης

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια αληθινή ιστορία, όχι τόσο ασυνήθιστη, έδωσε την ιδέα στους σεναριογράφους και σκηνοθέτες, Εμμανουέλα-Μαρία Ζαφειρούδη και Θεόδωρο Κολοβό να κάνουν αυτή την ταινία, την «Η απόφαση». Η νεανική και ανέμελη ζωή πλέκεται με τα πρώτα προβλήματα που θα καθορίσουν όλο τον υπόλοιπο βίο μιας νεαρής κοπέλας.

Η ΤΑΙΝΙΑ

Η Ερμιόνη είναι μια νεαρή κοπέλα που έχει ξεκινήσει τις σπουδές της. Κάνει παρέα με τις φίλες της, όπως τα περισσότερα κορίτσια. Πολύ γρήγορα θα έρθει ο πρώτος έρωτας που θα είναι καθοριστικός για όλη την υπόλοιπη ζωή της. Οι χαρές και η ανεμελιά ξαφνικά θα κοπούν και θα πρέπει να πάρει μια απόφαση για ποιο δρόμο θα ήθελε να ακολουθήσει. Αποφασίζει να ζήσει με το παιδί της, έχοντας στήριξη από την μητέρα της, αφού ο πατέρας της έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.

Ο Θεόδωρος Κολοβός έχει δηλώσει ότι αγαπά και έχει διδαχθεί από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Περιμέναμε, λοιπόν, ότι και αυτή η ταινία του θα είχε στοιχεία από αυτές τις κινηματογραφικές παραγωγές. Δεν πέσαμε έξω, αν και υπάρχουν νεωτεριστικά στοιχεία στο σενάριο και στη σκηνοθεσία που ξεφεύγουν από την αισθητική και την γραφή των περισσοτέρων ταινιών αυτής της περιόδου του ελληνικού κινηματογράφου.

Η ΘΕΜΑΤΙΚΗ

Το θέμα της ταινίας είναι «βαρύ», τραγικής υφής. Το μπολιάζει με ανάλαφρα στοιχεία έτσι ώστε μέσα από τα κωμικά να ξεπηδά το τραγικό φανερώνοντας όλη τη δύναμη του τελευταίου. Ο θεατής έχει ένα ισοστάθισμα για να καταφέρει να διακρίνει τις τραγικές στιγμές, να δει τις ρίζες τους και, τελικά, να ταυτιστεί, σε αρκετά σημεία του σεναρίου. Αποφεύγει τις παρεξηγήσεις που ήταν πολλές σε αυτές τις ταινίες που αναφερόμαστε και θα έδιναν μια γκροτέσκο δομή στην ταινία.

Με αυτό τον τρόπο χάνει ένα μεγάλο μέρος της θεατρικότητας που είχαν οι περισσότερες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Το θεατρικό παίξιμο μπορούμε να το δούμε μόνο σε κάποιες κινήσεις των ηθοποιών. Η σκηνοθεσία δεν περιγράφει όλα τα κομμάτια της ιστορίας, αφήνει ελλείψεις που θα πρέπει να συμπληρωθούν από την φαντασία του θεατή. Σε αυτό βοηθούν τα αποσπάσματα που προηγούνται ή ακολουθούν και, όπως είναι κατανοητό, λειτουργούν σαν κομμάτια παζλ που εύκολα τοποθετούνται από τον θεατή εκεί που πρέπει για να ολοκληρωθεί η εικόνα.

ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Οι ηθοποιοί παίζουν όσο πιο φυσικά γίνεται. Ελάχιστες είναι οι στιγμές που κλίνουν προς το θεατρικό παίξιμο, αλλά αυτές είναι δικαιολογημένες από την αγάπη του Θεόδωρου Κολοβού προς τον ελληνικό κινηματογράφο, πριν την δεκαετία του 1960. Σχετικά με την τελευταία ταινία του Θεόδωρου Κολοβού βλέπουμε σκηνοθετικά στοιχεία που έχουν να κάνουν με τις πιο πρόσφατες παραγωγές, άρα μια πιθανή στροφή του σε μια πιο σύγχρονη κινηματογραφική γραφή. Κάποιες στιγμές ο υπαινιγμός λειτουργεί εντελώς αφαιρετικά, για να δώσει νόημα σε αφηγηματικά κομμάτια που ακολουθούν.

Η μουσική παίζει τον δικό της ρόλο στην ταινία «Η απόφαση». Είναι μέσα στα γούστα της νεολαίας, έτσι η απόδοση της πραγματικότητας είναι πιο πειστική. Σε αυτό βοηθά και η ενδυματολογία που είναι οι προτιμήσεις των νεαρών κοριτσιών στην εποχή μας. Το τραγικό έρχεται να «παντρευτεί» με το ρεαλιστικό, να πάρει δύναμη από αυτό και να δείξει όλη την ισχύ του στο κοινωνικό πεδίο όπου εγγράφεται.

Σε όλα αυτά έρχεται να δώσει δύναμη ο ρυθμός που είναι γρήγορος εκεί που πρέπει. Αυτό το σημείο είναι τόσο η διαφοροποίηση από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο όσο και η πιο πειστική απόδοση του πραγματικού. Με αυτό τον ρυθμό κόβεται απότομα το κωμικό στοιχείο, δανείζει κάποια στοιχεία στο τραγικό και του δίνει τη δυνατότητα να περιγράψει μια άσχημη πραγματικότητα που δεν απέχει πολύ από ιστορίες που συναντούμε στην καθημερινή μας ζωή. Η κάμερα είναι σταθερή τις περισσότερες φορές για να περιγράψει ως αντικειμενικός  παρατηρητής, με τον πιο απλό τρόπο.

Γιάννης Φραγκούλης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα filmandtheater.gr