ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ - Μίλτος Τόσκας

Ένα έργο ωριμότητας και αισθητικής που μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα και τις παθογένειες του τόπου μέσα από μικρά επεισόδια. Μία βαθιά πολιτική ταινία που για να την αποκρυπτογραφήσεις πλήρως πρέπει να την παρακολουθήσεις παραπάνω από μία φορά. Η ύβρις και η τιμωρία σε πολλαπλά επίπεδα. Στα καλύτερά του ο σκηνοθέτης μιλάει για τη διαφορετικότητα με την οποία βιώνει κανείς τον έρωτα, διακωμωδεί την προσκόλληση στην «Επανάσταση» με αφορμή τους εορτασμούς για τα 200 χρόνια και κάνει ένα κοφτερό σχόλιο για τα νοσοκομεία και το Ε.Σ.Υ. Από εκεί αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές της γραφειοκρατίας και μαεστρικά συνεχίζοντας τη διαδρομή του προχωρά σε ένα βαθιά αντιρατσιστικό ντελίριο και αφήνει ένα γράμμα για την ευθανασία και την αυτοδιάθεση μετά θάνατον. Ποιος άραγε μπορεί να είναι ο ρόλος του καλύτερου φίλου την πιο δύσκολη στιγμή;

 Μίλτος Τόσκας
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα olafaq.gr