ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ (Επαν.) - Αλέξης Δερμετζόγλου

Ένας φωτογράφος, που έχει σπάσει το πόδι του, βρίσκεται  το διαμέρισμά του στο Γκρίνουιτζ Βίλατζ που βλέπει σε μια αυλή. Από εκεί με τον φακό της μηχανής του παρακολουθεί τις κινήσεις και τις δραστηριότητες των γειτόνων του. Κάποτε νομίζει πως έχει όλες τις ξεκάθαρες ενδείξεις για ένα έγκλημα που διαπράχτηκε στο απέναντι διαμέρισμα.  Επιμένει στην άποψή του και τα πράγματα στην αρχή δεν πηγαίνουν καλά ώσπου αποδεικνύεται πως έχει δίκιο. Τότε όμως κινδυνεύει θανάσιμα η ζωή του.

Ο Ούλριχ, για μια ακόμα φορά, θαυματούργησε και έγραψε μια εξαιρετική σύντομη ιστορία που θα μπορούσε να ήταν και θεατρικό έργο. Ωστόσο, η κινητικότητα της κάμερα  του Χίτσκοκ στους κλειστούς  χώρους είναι και πάλι αξιοσημείωτη και έτσι ο ρυθμός δεν πέφτει και το ενδιαφέρον διατηρείται στο ακέραιο.

Οι ηθοποιοί είναι έξοχοι με την ακτινοβολούσα Γκρέις Κέλι να είναι εξαίσια καιγιαυτό βραβεύτηκε πολλές φορές για τον συγκεκριμένο ρόλο .

Ο Χίτσκοκ σχολιάζει έξυπνα και ψυχαναλυτικά την σχέση σπασμένου ποδιού (ευνουχισμός)  ηδονοβλεψίας (αντιρρόπηση)  και τιμωρίας (στο χιουμοριστικό τέλος). Φαινομενικά η ταινία είναι ευχάριστη αλλά, αν εξεταστεί σε βάθος, αναβλύζει όλη την κρυμένη διαστροφή και τα παραβατικά μυστικά των μεγαλουπόλεων.

Με μόλις 1  εκατομμύριο δολάρια  προϋπολογισμό έφερε 36 (!) φορές πίσω τα χρήματα και αγαπήθηκε σ΄ όλο τον κόσμο και φυσικά και στην Ελλάδα όπου τα τελευταία χρόνια έχουμε συνεχείς επανεκδόσεις της.  Η κόπια που βλέπουμε τώρα είναι ψηφιακά αποκατεστημένη και άψογη από κάθε πλευρά.

Η ταινία αγαπήθηκε και από τους επιγόνους του Χίτσκοκ  Μπράιαν  Ντε Πάλμα και  Ντάριο Αρτζέντο του ιταλικού giallo. Αυτοί οι δημοφιλείς δημιουργοί γύρισαν κάποιες δικές τους ταινίες αξιοποιώντας το αρχετυπικό χιτσκοκικό μοντέλο.

Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress