ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Επιστρέφοντας μετά από αρκετά χρόνια στο σινεμά ως δημιουργός, ο Ρένος Χαραλαμπίδης έφτιαξε εδώ μια ρομαντική, εν μέρει αυτοαναφορική ταινία, με τον ίδιο στον ρόλο ενός ανθρώπου σε υπαρξιακή κρίση που εργάζεται νυχτερινός εκφωνητής στον σταθμό «Εν Λευκώ» (όπου ο Χαραλαμπίδης επί χρόνια εργάζεται στην πραγματικότητα). Η μια και μοναδική νύχτα που αποτελεί τον πραγματικό δραματουργικό χρόνο της ταινίας, είναι η νύχτα των 50ών γενεθλίων του εκφωνητή. Αποχαιρετισμός στη νιότη, καλωσόρισμα στην μέση ηλικία με φράσεις όπως «τα τρένα μετράνε τον χρόνο» ή «πάει καιρός που έχει κουραστεί ο βηματισμός μου». Αλλά ο εκφωνητής θέλει συγχρόνως να κλείσει έναν ανοιχτό λογαριασμό, μια εκκρεμότητα από την εποχή που ήταν εύζωνας και αγάπησε μια μπαλαρίνα.

Η ταινία αποκτά την εικόνα μιας προφορικής ερωτικής επιστολής σταλμένης στο παρελθόν, μια νοσταλγική μα και ναρκισσιστική εξομολόγηση μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο και περιστοιχισμένη από αντικείμενα που δεν βλέπουμε πλέον στην ζωή μας – τηλεφωνητές, κασέτες, μπομπίνες μαγνητοφώνου, δίσκους βινυλίου και τηλεφωνικές ατζέντες τύπου Filofax. Αν και η ιδέα θα ταίριαζε καλύτερα για ταινία μικρού μήκους, ο Χαραλαμπίδης ελέγχει καλά τα 75’ της χρονικής διάρκειας στολίζοντας τα εξωτερικά γυρίσματα με εικόνες από τη ομορφιά της νυχτερινής Αθήνας (Ακρόπολη, Στύλοι Ολυμπίου Διός, Πλάκα), την οποία όμως κινηματογράφησε πολύ πιο ολοκληρωμένα στα «Φθηνά τσιγάρα».

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr