ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΚΑΡΜΕΝ, ΤΟ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Τέσσερα χρόνια μετά τον εξαιρετικό «Απόστρατο» που παραμένει η καλύτερη ταινία του, ο Ζαχαρίας Μαυροειδής συνδυάζει την αθηναϊκή καλοκαιρινή κάψα με την δροσερή διάθεση μιας κομεντί με ομοφυλόφιλους ήρωες καθώς επίσης ένα σκυλάκι, την Κάρμεν που τους πονοκεφαλιάζει όλους (και στην ουσία σκέφτεται πιο έξυπνα από όλους). Βασικοί ήρωες είναι ο Δημοσθένης (Γιώργος Τσιαντούλας) ο κάτοχος της Κάρμεν που προσπαθεί να ξεπεράσει τον πρόσφατο χωρισμό του από τον Πάνο (Νικόλαος Μίχας) και ο Νικήτας (Ανδρέας Λαμπρόπουλος) ένας άλλος φίλος του, επίσης γκέι, τον οποίο ο πρώτος βοηθά να γράψει ένα σενάριο (επί τοις ουσίας την ιστορία του Δημοσθένη).

Ετσι προκύπτει ένα χαριτωμένο γαϊτανάκι, συστατικά του οποίου η χαλαρότητα, το χιούμορ, η μοναξιά, η συντροφικότητα και ένα παιχνίδι φαντασίας (το σενάριο) – πραγματικότητας. Και όλα αυτά μέσα σε μια καλοκαιρινή Αθήνα την οποία ο Μαυροειδής κινηματογραφεί με αγάπη – και καθόλου σαν μια πόλη αφιλόξενη όπως θα περίμενε κανείς από το θέμα. Σε ότι αφορά την εξέλιξή της, αυτή καθαυτή η ιστορία δεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστική, όμως ο σκηνοθέτης αντλεί συγκίνηση μέσα από στιγμές ασημαντότητας, τις οποίες χειρίζεται με ευγένεια και αξιοπρέπεια. Επίσης, τολμά να κινηματογραφήσει με ευθύτητα και ειλικρίνεια τα ανδρικά σώματα ενώ κάνουν σεξ μεταξύ τους – φαινόμενο μάλλον ασυνήθιστο στο ελληνικό σινεμά. Βέβαια, αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα της ταινίας. Στις πλειοψηφία τους αυτές οι σκηνές δεν είναι απαραίτητες αλλά απλώς προκλητικές. Δεν προσθέτουν κάτι εκτός και αν ο Μαυροειδής ήθελε να δηλώσει κάτι συγκεκριμένο: ότι είναι ο πρώτος σκηνοθέτης που το τολμά.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr