ΟΠΕΝΧΑΪΜΕΡ - Φωτεινή Αλευρά

Η επικών διαστάσεων σε όλα της, επιστροφή ενός από τους πιο επιδραστικούς σκηνοθέτες του σήμερα, είναι μια ταινία στην αρχική ανακοίνωση της οποίας, το πρώτο θέμα συζήτησης ήταν φυσικά η αναπαραγωγή της έκρηξης της πρώτης ατομικής βόμβας. Ο Κρίστοφερ Νόλαν ωστόσο, κρατά στο κέντρο της αφήγησης και του ενδιαφέροντος τον πολύπλοκο χαρακτήρα του Τζούλιους Ρόμπερτ Οπενχάιμερ (Κίλιαν Μέρφι), του λαμπρού επιστήμονα, του οποίου το σπουδαιότερο επίτευγμα ήταν να κληροδοτήσει στον κόσμο ένα όπλο τόσο ισχυρό, ώστε να είναι ικανό να τον καταστρέψει ολοκληρωτικά.

Ο ανελέητος καταιγισμός από ασταμάτητες πληροφορίες για πάνω από τρεις ώρες, θα σας κάνει να νιώσετε σαν να έχει πέσει ατομική βόμβα μέσα στο κεφάλι σας και αυτό ακριβώς το στοιχείο μαζί με την εξίσου δυσάρεστη (κατά τόπους) μουσική επένδυση της ταινίας, είναι τα δύο πιο βασικά μειονεκτήματά της, παρά το Όσκαρ Μουσικής αλλά και την υποψηφιότητα στην κατηγορία Ήχου, που απέσπασε η ταινία, από τα επτά βραβεία της Ακαδημίας στο σύνολο. Αδιάκριτα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των χαρακτήρων, απότομα flash-backs και αλλεπάλληλα κοψίματα στο παρελθόν και στο μέλλον, μέσα στις αναμνήσεις και τη φαντασία του Οπενχάιμερ, συνθέτουν την αλυσιδωτή αντίδραση μικρών εκρήξεων στη ζωή του ήρωα, πριν και μετά την μεγάλη έκρηξη -πρωτόγνωρη για την ανθρωπότητα-, την οποία ο ίδιος και η ομάδα του προετοιμάζει πυρετωδώς στην έρημο του Νέου Μεξικού, στο πλαίσιο του άκρως απόρρητου Σχεδίου Μανχάταν, περί το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Φωτεινή Αλευρά