ΜΗΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Γνωστοί και με το ψευδώνυμο «UNBOXHOLICS», οι αδελφοί Σάκης και Αλέξανδρος Καρπάς είναι ένα ντουέτο οπτικοακουστικών δημιουργών, ήδη γνωστό σε χιλιάδες χρήστες του διαδικτύου. Οι μικρού μήκους ταινίες τους με πρωτογενές περιεχόμενο και με μια κλίση προς το θρίλερ, έχουν αποκτήσει έναν ισχυρό πυρήνα ακολούθων. Με αυτές τις βάσεις αποπειρώνται εδώ την πρώτη τους προσπάθεια στην μεγάλου μήκους κινηματογραφική παραγωγή και οφείλεις να παραδεχτείς ότι κάνουν μια θαυμάσια δουλειά.

Ένα δάσος, μια καλύβα, κυριολεκτικά στο πουθενά. Κάποιος μένει στην καλύβα, ένας σιωπηλός άντρας που ασχολείται με διαφορές δουλειές. Και λίγο αργότερα, θα εμφανιστεί μια γυναίκα. Και κάπου εδώ τελειώνουν τα βασικά «υλικά» της ταινίας «Μην ανοίγεις την πόρτα» μέσω των οποίων οι σκηνοθέτες Καρπά καλούνται να μας κρατήσουν στο κάθισμά μας για περίπου δύο ώρες.

Αν και η ταινία πατάει πάνω στους κώδικες του παραδοσιακού θρίλερ, έξυπνα και (κυρίως) αβίαστα, αποφεύγει την παγίδα της αντιγραφής δεκάδων ταινιών που κινούνται σε ανάλογο κλίμα, όπως για παράδειγμα η σχετικά πρόσφατη «Χτύπος στη καλύβα» του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν ή η περιβόητη αλλά κούφια ταινία του 2000, «Blair Witch Project».

Το στοιχείο του θρίλερ ασφαλώς και υπάρχει, όμως το «Μην ανοίγεις την πόρτα» (την πόρτα της καλύβας που ο άντρας – Σ. Καρπάς – θα ανοίξει για να βοηθήσει την άγνωστη γυναίκα -Φωτεινή Λεβογιάννη – που τον εκλιπαρεί να την σώσει), είναι περισσότερο μια κατάσταση μυαλού και λιγότερο ένα θρίλερ με φαντάσματα και δαίμονες. Όχι ότι δεν θα τα βρούμε και αυτά, όμως η ενσωμάτωσή τους στην ιστορία είναι μια έκφραση με εικόνες του υποσυνείδητου και όχι του «πραγματικού» και αυτό από μόνο του έχει ενδιαφέρον.

Το μόνο τελικά κρίμα στην ταινία είναι το αμήχανο φινάλε της που δεν συνάδει με την ως τότε «λογική» της και χρειαζόταν καλύτερη επεξεργασία. Αλλά τελικά είναι κάτι για το οποίο συγχωρείς τους δημιουργούς έχοντας μείνει πραγματικά εντυπωσιασμένος από αυτό το πρώτο τους βήμα στο αληθινό σινεμά. Μπράβο λοιπόν στα δύο αδέλφια για την πολύ καλή αυτή προσπάθεια η οποία θα πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι υποστηρίζεται από μια σχεδόν ανακουφιστική αρτιότητα σε όλους τους τεχνικούς τομείς της και κυρίως στον ήχο.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr