TRANZIT - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

Σ’ ένα είδος Καθαρτηρίου ζουν τα πρόσωπα στη νέα, επιστημονικής φαντασίας, ταινία, «Tranzit» του Ζωναρά («Μπιγκ Χιτ», «Ο γιος του Τσάρλι»). Πατέρας και γιος συναντιούνται ξανά, ύστερα από ένα περίεργο θάνατο, σ’ ένα φαντασιακό «επέκεινα», με τους νεκρούς να  κινούνται σε κύκλους που οι ίδιοι σχηματίζουν στο χώμα, πριν αποφασίσουν να αποδεχτούν τη διαδικασία εξαΰλωσης ή να παραμείνουν σε απροσδιοριστία για πάντα. Ένας όμως από αυτούς, ο πατέρας, δείχνει να μην επιθυμεί να διαλέξει ανάμεσα στις δυο αυτές επιλογές. Περιφέρεται μόνος του, συναντώντας ενδιάμεσα άλλοτε το γιο του και άλλοτε το δικό του πατέρα, με στόχο – χρησιμοποιώντας ένα μαθηματικό θεώρημα – να βρει τρόπο να επιστρέψει στη ζωή.

Ο Ζωναράς επέλεξε χώρους έρημους, μουντούς, με μια εξωγήινη όψη,  χώρους χωρίς δέντρα ή καμία άλλη ζωή, που η μαυρόασπρη φωτογραφία της Φραντζέσκα Ζωναρά ενισχύει ακόμη περισσότερο, όπου προχωρούν και κάθε τόσο επανερχονται τα πρόσωπα του, σαν χοροί σε αρχαία τραγωδία, με ήχους και μοτίβα που θυμίζουν το νουάρ. Μπορεί η σχετικά φτηνή παραγωγή να εμποδίζει συχνά την επέκταση μιας πιο εντυπωσιακής ατμόσφαιρας επιστημονικής φαντασίας, οι πειραματισμοί όμως και οι τολμηρότητες του σκηνοθέτη της (που οι συνθέσεις του φέρνουν συχνά στο νου τον Ταρκόφσκι), μετατρέπει το tranzit αυτό ταξίδι των ανθρώπων σε μια ταινία που όχι απλά βλέπεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον αλλά και τελικά σε παρασύρει στη δική της δαντική, χωρίς δυνατότητα επιστροφής, κόλαση!

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr