Το γυναικείο σώμα και ο αγώνας απελευθέρωσής του σε μια αντιφατική, ανδροκρατούμενη, θρησκόληπτη κοινωνία, μέσα από την ερωτική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δυο νέες γυναίκες, παρουσιάζει στη νέα του αυτή ταινία του ο Αλέξης Τσάφας («Το κορίτσι με τα μεγάλα μάτια»).
Από τη μια, η Άννα, δημοσιογράφος περιοδικού της Θεσσαλονίκης, και από την άλλη, η Λοφίλια, πρωτοπόρος καλλιτέχνης από τη Δρέσδη, με τα περφόρμανς της (το τελικό περφόρμανς που βλέπουμε είναι από τις πιο όμορφες σκηνές της ταινίας), την «κουλτούρα του σώματος» (με το body painting) και την προκλητική του χρήση, μας εξομολογούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, μέσα από μια κατάδυση, αν όχι σε μια προσωπική κόλαση, τουλάχιστο μέσα από την «τρύπα του κουνελιού», όπως και η «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Λούις Κάρολ. Βιβλίο που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της σχέσης τους, με τις δυο ηρωίδες να εκφράζονται κάθε τόσο με διαλόγους και τσιτάτα από το εμβληματικό έργο του Κάρολ, άρρηκτα δεμένα με τις πράξεις και τα αισθήματά τους.
Βυθισμένες στην «τρύπα» αυτή, η Άννα και η Λοφίλια (μήπως και Οφήλια;), που αρνειται την οποιαδήποτε καταγραφή ή φωτογράφιση της δουλειάς της, αντιμετωπίζουν όχι μόνο τα δικά τους προσωπικά άγχη και προβλήματα αλλά και διάφορα γενικότερα προβλήματα τόσο της γυναίκας και των ομόφυλων ζευγαριών της εποχής μας όσο και της σύγχρονης κοινωνίας μας: από το ζήτημα της υιοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών μέχρι την αναβίωση του ναζισμού αλλά και το ρόλο της τέχνης στη ζωή μας, με τις δυο γυναίκες, δυο διαφορετικές όψεις της Αλίκης, να συνεχίζουν την περιπλάνησή τους στον λαβύρινθο της τρύπας του κουνελιού σ’ αναζήτηση ταυτότητας.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr