ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Πολύ σωστή η απόφαση να διανεμηθεί τώρα στις αίθουσες το ντοκιμαντέρ της Ελίνας Ψύκου «Αδέσποτα κορμιά» • τώρα που ο θόρυβος τον οποίο η ταινία προκάλεσε πριν από λίγο καιρό στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης λόγω της αφίσας της – μια γυμνή εσταυρωμένη – παραμένει ακόμα «ζεστός». Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν εξαιτίας της αφίσας είναι φυσικά απαράδεκτες, όμως τελικά, η αφίσα είναι και το πιο προκλητικό …στοιχείο μιας ταινίας που ούτε σκανδαλώδης είναι, ούτε προκλητική.

Με άξονα την γυναίκα, το πνεύμα αλλά και το σώμα της, η κυρία Ψύκου κατέγραψε περιπτώσεις γυναικών διαφόρων χωρών της Ευρώπης του 2023, ενώ μιλούν για καυτά ζητήματα που αφορούν, κυρίως, το γυναικείο σώμα. Οι διαφορετικές αυτές περιπτώσεις «διασταυρώνονται» και το αποτέλεσμα είναι κάτι που μοιάζει με «κραυγή ελευθερίας». Θίγεται το ζήτημα της άμβλωσης που στην Μάλτα είναι παράνομη, εκτός και αν η ζωή της εγκύου βρίσκεται σε κίνδυνο. Θίγεται το ζήτημα της εξωσωματικής γονιμοποίησης που στην Ιταλία δεν επιτρέπεται στα ομόφυλα ζευγάρια και τις γυναίκες που δεν είναι σε επίσημη ετερόφυλη σχέση, οπότε έρχονται στην Ελλάδα για να συλλάβουν («αναπαραγωγικός τουρισμός»).

Θίγεται το ζήτημα της ευθανασίας που είναι παράνομη στην Ελλάδα, οπότε υπάρχει το φαινόμενο του «τουρισμού αυτοκτονίας» στην Ελβετία. Κάποια στιγμη η ταινία ξεφεύγει κάπως και καταπιάνεται με το ζήτημα του καρκίνου μιλώνας για το μαρτύριο της διαδικασίας της χημειοθεραπείας (που φυσικά είναι επιλογή αυτού που αποφασίζει να την υποστεί). Θίγεται επίσης το ζήτημα της αποτέφρωσης. Η κυρία Ψύκου δεν λέει πράγματα που δεν γνωρίζουμε ήδη αλλά το ενδιαφέρον εδώ είναι οι ίδιες οι περιπτώσεις, οι άνθρωποι που ζουν από πρώτο χέρι αυτές τις καταστάσεις και τις μοιράζονται μαζί μας. Οι ίδιες οι ιστορίες με άλλα λόγια, με τα πρόσωπα και όχι το «κατηγορώ» μπορούν να σε ελκύσουν στην ταινία και το καταφέρνουν.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr