Ο κριτικός μπορεί να προωθήσει οποιοδήποτε έργο τέχνης με τέτοιο τρόπο ώστε να σε κάνει να πιστέψεις πως αυτό είναι σημαντικό, έστω κι αν το έργο δεν αξίζει καθόλου, μας λέει ο Ιταλός σκηνοθέτης Τζιουζέπε Καποτόντι στην ταινία του «Διαρρήκτης υψηλής τέχνης», βασισμένη στο βιβλίο του συγγραφέα αστυνομικών θρίλερ Τσαρλς Γουίλεφορθ.
Η ταινία αρχίζει με τον Τζέιμς Φιγκέρας (Κλάες Μπανγκ, ο Δανέζος πρωταγωνιστής από «Το τετράγωνο»), ο οποίος, για να προωθήσει το βιβλίο του «Η δύναμη των κριτικών», αφηγείται, με έξυπνο, ευρηματικό τρόπο, σε μια ομάδα Αμερικανών τουριστών στο Μιλάνο, μια ιστορία γύρω από ένα πίνακα αφηρημένης τέχνης, κάνοντάς τους να πιστέψουν πως πρόκειται για πίνακα ενός καλλιτέχνη, πρώην φυλακισμένου στο Άουσβιτς (που οι ναζί εγκληματίες άφηναν αυτόν και τη γυναίκα του να ζήσουν επειδή τους ζωγράφιζε), ιστορία που πείθει τους τουρίστες ώστε να θέλουν να αγοράσουν αντίτυπα του έργου, μέχρι που ο Φιγκέρας ανατρέπει την ιστορία του, αποκαλύπτοντάς τους πως ο πίνακας είναι ένα δικό του, χωρίς ιδιαίτερη αξία, πρόχειρο σχέδιο.
Παρούσα στην ομιλία του είναι και μια ελκυστική ξανθιά, μυστηριώδης αρχικά, γυναίκα, η Μπερενίς Χόλις (Ελίζαμπεθ Ντεμπίτσκι, η γνωστή μας από τις «Χήρες» Αυστραλή, πολωνικής καταγωγής, ηθοποιός), με την οποία, πολύ γρήγορα, ο Φιγκέρας αρχίζει μια ερωτική σχέση.
Το μυστήριο αρχίζει όταν ο Φιγκέρας παίρνει την Μπερενίς μαζί του στη λίμνη Κόμο, στη βίλα του πλούσιου συλλέκτη Τζόζεφ Κάσιντι (επιτέλους και ο Μικ Τζάγκερ, που, εκτός από την πολύ ωραία ερμηνεία του, δίνει και μια άλλη διάσταση στην όλη ταινία), ο οποίος έχει καλέσει τον Φιγκέρας για κάποιο ειδικό σκοπό: να του γνωρίσει τον διάσημο ζωγράφο Τζερόμ Ντέμπνι (με ένα εξαιρετικό Ντόναλντ Σάδερλαντ), που, μετά από τη μεγάλη φωτιά που έκαψε όλους τους πίνακές του, ζει, εδώ και χρόνια, ερημίτης, σ’ ένα απόμερο σπίτι, στο κτήμα του Κάσιντι, με αντάλλαγμα, ο Φιγκέρας να μπορέσει, με οποιοδήποτε μέσο, να εξασφαλίσει στον Κάσιντι ένα καινούριο πίνακα του ζωγράφου.
Όμως, ο Κάσιντι δείχνει τελικά να ενδιαφέρεται περισσότερο για την ιδιαίτερα συμπαθητική Μπερενίς παρά για τον Φιγκέρας, δίνοντας την ευκαιρία στον σκηνοθέτη να προχωρήσει σε διάφορες ανατροπές, χρησιμοποιώντας στοιχεία όπως ο εμπρησμός, η πλαστογραφία, ακόμη και ο φόνος, για να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα του θρίλερ αλλά και να ξεσκεπάσει τα διάφορα απίθανα παιχνίδια – συχνά και απάτης – που παίζονται ιδιαίτερα στον κόσμο της τέχνης – μόλις πρόσφατα διάβαζα πως μια κιθάρα του Κερτ Κομπέιν πουλήθηκε για περισσότερο από 6 εκατομμύρια δολάρια!
Στην πρώτη αυτή αγγλόφωνη ταινία του, ο Καποτόντι δείχνει πως ξέρει να αποσπά εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς του (ήδη, στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «La doppia ora», οι ερμηνείες του είχαν αποσπάσει βραβεία στο φεστιβάλ Βενετίας του 2009), να εκμεταλλεύεται σωστά και με έμπνευση τους χώρους (η ωραία φωτογραφία είναι του Νταβίντ Ούνγκαρο) και να φτιάχνει την απαραίτητη ατμόσφαιρα: τόσο την ατμόσφαιρα αναμονής στο πρώτο μέρος, με το μυστήριο γύρω από την Μπερενίς να δημιουργεί αρχικά μια άλλη, πιο κοντά στο νουάρ ατμόσφαιρα, που το σενάριο και η σκηνοθεσία ανατρέπουν ευχάριστα, όσο και την ατμόσφαιρα του σκοτεινού θρίλερ στο δεύτερο μέρος, με τις διάφορες εξελίξεις να εμφανίζονται με τρόπο γρήγορο, και κάπως αψυχολόγητο θα έλεγα, αν και, η ωραία, δοσμένη με ειρωνεία, έκπληξη στο φινάλε, σε κάνει να το αποδέχεσαι.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr