Την αληθινή ιστορία μιας οικογένειας που έγραψε ιστορία στην επαγγελματική πάλη, στο Τέξας της δεκαετίας του ‘80, χρησιμοποιεί στην ταινία του «Σιδερένια γροθιά» ο Σον Ντέρκιν, για να μας μιλήσει για τον διαρκή, συχνά καταστροφικό, αγώνα για την κατάκτηση του άπιαστου αμερικανικού ονείρου και τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, κάτω από την επίβλεψη και την καθοδήγηση ενός πατέρα αφέντη.
Αν στην προηγούμενη ταινία του, «Η φωλιά» ο Ντέρκιν μιας είχε μιλήσει με μια παρόμοια έμπνευση για τη δυσλειτουργία μιας οικογένειας, εδώ, η φαινομενικά ομαλή λειτουργία της οικογένειας του Φριτς φον Έριχ παραμερίζεται υπόγεια και σταδιακά για να μας αποκαλύψει τις αδυναμίες και τη σαθρότητα που θα οδήγησαν από την άνοδο στη πτώση της.
Με ένα στιλ καθαρά ρεαλιστικό, που φέρνει στο νου εκείνο του Σκορσέζε στο «Οργισμένο είδωλο», και μια κάμερα που ακολουθεί και κινείται μαζί με τον Κέβιν φον Έριχναν (ένας πολύ καλός Ζακ Έφρον), τον μεγαλύτερο εν ζωή αδερφό και τα τρία μικρότερης ηλικίας αδέρφια του, ο Ντέρκιν στήνει με δεξιοτεχνία και δύναμη τόσο τις εκπληκτικές, χορογραφικές σκηνές στο ρινγκ, όσο κι εκείνες με το δράμα που εκτυλίσσεται καθημερινά στην οικογένεια, με ένα θρησκόληπτο πατέρα Φριτς να μανιπουλάρει τα παιδιά του να συνεχίσουν το θρύλο της «σιδερένιας γροθιάς» που είχε επιβάλει ο ιδρυτής της δυναστείας παππούς τους, με την ακίνητη λαβή στο πρόσωπο που καθήλωνε τον αντίπαλο στο έδαφος, βάζοντας τώρα στόχο να φέρουν στο σπίτι το βραβείο του πρωταθλητή που ο ίδιος δεν είχε καταφέρει να κερδίσει.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr