ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΤΑ - Κουταλάς Ανδρέας

Τοποθετημένο στη δεκαετία του ’70 σ’ ένα οικοτροφείο για αγόρια, η ταινία του βραβευμένου σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν, “Τα παιδιά του Χειμώνα“, ακολουθεί ένα βετεράνο, αυταρχικό κι εντελώς αντιπαθητικό δάσκαλο, τον Πολ Χάνχαμ (Πολ Τζιαμάτι), ο οποίος υποχρεώνεται να παραμείνει στην πανεπιστημιούπολη κατά τη διάρκεια των Χριστουγεννιάτικων διακοπών του, για να προσέχει λίγους σπουδαστές, οι οποίοι δεν έχουν πουθενά αλλού να πάνε.

Αποφοίτησε κι αυτός από το ίδιο σχολείο, αλαζονικός όσο δεν πάει άλλο, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του για να αποτρέψει τα πλούσια παιδιά που προσπαθεί να εκπαιδεύσει, από το να θέλουν να πάρουν το δρόμο τους μέσω της επιρροής ή του χρήματος. Ακόμα και οι συνάδελφοι του δεν αντέχουν αυτήν την πομπώδη συμπεριφορά του. Από την άλλη ούτε οι μαθητές του είναι τα καλύτερα παιδιά, στην πραγματικότητα είναι πλούσια και καλομαθημένα, γιοι του μπαμπά που πιστεύουν ότι το μέλλον τους μπορεί να αγοραστεί. Τελικά, στη διάρκεια αυτών των διακοπών αναπτύσσει μία απίθανη σχέση με έναν από αυτούς, έναν κατεστραμμένο, ιδιοφυή ταραχοποιό και την αρχιμαγείρισσα του κολεγίου, η οποία έχασε μόλις τον γιο της στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Χωρίς να αποφεύγει κάποια κλισέ, η ταινία είναι αρκετά απολαυστική λόγω της φινέτσας του σεναρίου, στο οποίο υπάρχει μια μίξη δράματος και κωμωδίας με πολλές αυθεντικές συναισθηματικές σκηνές χωρίς ποτέ να προσπαθεί να τις επιβάλει εκβιαστικά, καθώς επίσης και στην υποκριτική σχεδόν μονομαχία δυο αντίθετων ηρώων, του νεαρού και άπειρου Ντομινίκ Σέσα, που παρόλο που είναι ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος, στέκεται ισάξια δίπλα σ’ ένα σπουδαίο ηθοποιό όπως είναι ο Πολ Τζιαμάτι. Μπορεί σε πρώτη ανάγνωση “Τα παιδιά του Χειμώνα” να φέρνουν στο νου την κλασική πλέον ταινία “Ο κύκλος των χαμένων ποιητών”, όμως ο ήρωας της δεν είναι τόσο εμπνευσμένος όσο ο δάσκαλος του Ρόμπιν Γουίλιαμς, αλλά η εξέλιξη της είναι όμορφη κι αποτελεσματική.

Πέρα όμως από την προφανή φιλία που θα προκύψει μεταξύ δασκάλου και μαθητή, αυτό που αποκαλύπτεται στο τέλος είναι ότι πρόκειται τελικά για δυο ηττημένους. Ο Χάνκαμ πιστεύει στο δικό του ψέμα όμως η πραγματική του κατάσταση θα αποκαλυφθεί καθώς εξελίσσεται η ιστορία, από την άλλη ο νεαρός μαθητής, ο οποίος παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε σ’ ένα πλούσιο περιβάλλον, οι χωρισμένοι τελικά γονείς του μπορούν να τον αγνοήσουν τα Χριστούγεννα ενώ για το μέλλον του αντηχεί το φάσμα του Βιετνάμ. Τα παιδία του Χειμώνα είναι μια ευχάριστη ταινία που δεν προσπαθεί να ξεγελάσει τον θεατή, ο Πέιν λατρεύει τους χαρακτήρες του, οι οποίοι αν και είναι δυο χαμένοι, δεν τους λείπει η αξιοπρέπεια για να κάνουν το σωστό όσο και αν είναι οδυνηρό.