ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΤΑ - Παυλίνα Αγαλιανού

Η ταινία ακολουθεί έναν στριμμένο καθηγητή σε ένα αμερικανικό κολλέγιο υψηλού κύρους, ο οποίος υποχρεώνεται να παραμείνει στην πανεπιστημιούπολη κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών του, για να προσέχει τους λίγους σπουδαστές του οι οποίοι δεν έχουν πουθενά αλλού να πάνε. Τελικά αναπτύσσει μία απίθανη σχέση με έναν από αυτούς, έναν ιδιοφυή "ταραχοποιό", και την αρχιμαγείρισσα του κολεγίου, η οποία μόλις έχασε τον γιο της στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Τούτη η ταινία ανήκει στην κατηγορία «βάλσαμο στην ψυχή». Δυστυχώς δεν συναντιόμαστε με περισσότερες τέτοιες κάθε χρονιά. Ισως γιατί μια απλή ιστορία, μια ιδιαίτερη κωμωδία που καταφέρνει να πει τα πιο σκληρά πράγματα με χιούμορ, «χωρίς να σκοτώσουν οι θεατές τον σκηνοθέτη» (ατάκα του Αλεξάντερ Πέιν), είναι πολύ δύσκολη. Πιο εύκολος είναι ο εντυπωσιασμός και οι σκηνοθετικές μανούβρες σε σχέση με ένα ολοκληρωμένο σενάριο, που δεν αμελεί να ρίξει φως και στην ταξική φύση της Παιδείας, στα φλέγοντα ζητήματα της εποχής όπου διαδραματίζεται (Βιετνάμ), στις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε ανθρώπους πολύ διαφορετικών κοινωνικών τάξεων. Κυρίως όμως μιλάμε για μια ταινία με καλοδουλεμένους και πλήρεις χαρακτήρες, με ήρωες που μεταστρέφονται προς την πιο προοδευτική εκδοχή του εαυτού τους, την αλληλέγγυα, εκείνη που μυρίζει ανθρωπιά, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος. Γιατί πραγματικά άνθρωπος γίνεται εκείνος που αντιστέκεται στο κατεστημένο ενώ έχει πολλά να χάσει. Ο Πολ Τζιαμάτι θα κονταροχτυπηθεί επάξια με τον Κίλιαν Μέρφι για τα Οσκαρ και BAFTA α' ανδρικού ρόλου. Καλό αμερικανικό σινεμά, σπανιότατο εύρημα.

Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr