Το «Αλάνι» του τίτλου είναι ο κύριος λόγος για να δει κανείς την ταινία της Σαρλότ Ρέγκαν που για αυτό το ντεμπούτο της στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους μυθοπλασίας έχει ήδη αρκετές δάφνες, ανάμεσα στις οποίες και το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Σάντανς). Είναι η Τζόρτζι, ένα μικρό κορίτσι 12 χρονών, το οποίο απολαμβάνεις να παρακολουθεί για την καπατσοσύνη, τον αυθορμητισμό και τον «δαίμονα» μέσα του. Η ηθοποιός Λόλα Λάμπελ που την υποδύεται είναι αποκάλυψη.
Η Τζόρτζι έχει λύση για όλα, είναι ικανή ακόμα και να πείσει τις κοινωνικές υπηρεσίες ότι βρίσκεται υπό την προστασία κηδεμόνων παρά το γεγονός ότι μετά τον θάνατο της μητέρας της και την μακρόχρονη απουσία του πατέρα της, ζει μόνη της, κάπου στα περίχωρα του Λονδίνου. Η επιστροφή του πατέρα (Χάρις Ντίκινσον) θα διανθιστεί με όμορφες αλλά επαναληπτικές σκηνές των περιπετειών τους, όπου βλέπουμε την Τζόρτζι να φέρεται πιο ώριμα από τον πατέρα. Το πλαίσιο της ταινίας δεν είναι ευχάριστο, ο κρυφός πόνος καλύπτεται από τον νεανικό ενθουσιασμό, όμως στο μυαλό της Ρέγκαν κυριαρχεί ο θετικισμός. Πέρα από κάθε τι όμως, το «Αλάνι» σε κερδίζει χάρη στην ανεπανάληπτη ενέργεια της μικρής πρωταγωνίστριάς του.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr