ΜΙΑ ΖΩΗ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Μια ακόμη ταινία που πραγματεύεται τα εγκλήματα των ναζιστών βγαίνει στις αίθουσες, μια μόλις εβδομάδα μετά την προβολή της ταινία ς«Θαύμα: Λευκό πουλί» του Μαρκ Φόρστερ, μια ιστορία για τον κατατρεγμό των Εβραίων από τους ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ειπωμένη μέσα από το βλέμμα μιας εβραιοπούλας που κατόρθωσε να επιβιώσει. Το «Μια ζωή» είναι η «αναπαράσταση» της αληθινής ιστορίας του σερ Νίκολας Γουίντον (1909 – 2015) ενός βρετανού ιδεαλιστή που τον καιρό του πολέμου πήγε στην Τσεχοσλοβακία και μεσολάβησε για την σωτηρία 669 παιδιών τα οποία δόθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες στην χώρα του.

Ακαδημαϊκά φτιαγμένη, με έναν θαυμάσιο (όπως άλλωστε κάπου το περιμένεις) Άντονι Χόπκινς στο ρόλο του Γουίντον ηλικιωμένου, που θα γίνει καθυστερημένα σταρ μετά την προβολή του θέματος μέσω μιας λαϊκής εκπομπής της τηλεόρασης. Στις σκηνές του παρελθόντος, την παράσταση κλέβει η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ ως μητέρα του Γουίντον, μια σνομπ κυρία που ωστόσο θα στηρίξει το όραμα του γιού της (σε νεαρή ηλικία τον υποδύεται ο Τζόνι Φλιν που δυστυχώς με τους ηθοποιούς που έχει δίπλα του, περνά απαρατήρητος παρότι έχει την μεγαλύτερη σκηνική παρουσία).

Παρά την φιλο εβραϊκή προπαγάνδα που νιώθεις στην ατμόσφαιρα, η ιστορία παρακολουθείται με ενδιαφέρον, μέσα από μια κινηματογράφηση που θυμίζει παλιές καλές εποχές του BBC. Κινηματογραφικά δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις, ερμηνευτικά, πραγματικά σε σκλαβώνει, χάρη κυρίως στον Χόπκινς.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr