Η ταινία Μια ζωή αφηγείται την αληθινή ιστορία του Σερ Νίκολας 'Nicky' Γουίντον, ενός νεαρού άνδρα που ζούσε στο Λονδίνο, τον οποίο υποδύεται ο Τζόνι Φλιν, ο οποίος, μαζί με τον Τρέβορ Τσάντγουικ και την Ντορίν Γουάρινερ της Βρετανικής Επιτροπής για τους Πρόσφυγες στην Τσεχοσλοβακία, έσωσε 669 παιδιά από τους Ναζί, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γουίντον επισκέφτηκε την Πράγα τον Δεκέμβριο του 1938 και βρήκε οικογένειες που είχαν εγκαταλείψει τη Γερμανία και την Αυστρία εξαιτίας της ανόδου των Ναζί στην εξουσία, ζώντας σε απελπιστικές συνθήκες με ελάχιστο ή καθόλου καταφύγιο και τρόφιμα, και υπό την απειλή της ναζιστικής εισβολής. Αμέσως κατάλαβε ότι ήταν αγώνας με τον χρόνο. Πόσα παιδιά θα μπορούσε να σώσει αυτός και η ομάδα πριν κλείσουν τα σύνορα; Παρά το γεγονός ότι αντιμετώπισε σημαντικά εμπόδια, ο Γουίντον οργάνωσε τρένα και πτήσεις για να μεταφέρει αυτά τα παιδιά στην ασφάλεια της Αγγλίας.
Η αδυσώπητη αποφασιστικότητα και η ανιδιοτέλεια ενός απλού ανθρώπου, έγιναν πραγματική αιτία έμπνευσης. Πενήντα χρόνια αργότερα, στο 1988, ο Γουίντον (τον οποίο υποδύεται σε αυτή την ηλικία ο βραβευμένος με Όσκαρ, Άντονι Χόπκινς) ζει στοιχειωμένος από τη μοίρα των παιδιών που δεν κατάφερε να φέρει σε ασφάλεια στην Αγγλία. Κατηγορεί πάντα τον εαυτό του που δεν έκανε περισσότερα, ενώ βιώνει μεγάλη συναισθηματική αναταραχή μετά τον πόλεμο, στοιχειωμένος από τις οδυνηρές αναμνήσεις. Όμως όταν μια ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή του BBC, το «That’s Life!», τον καλεί, μια έκπληξη τον περιμένει. Γνωρίζει ότι θα αναφερθούν σε αυτόν και το έργο του, αυτό που δεν γνωρίζει όμως, είναι ότι πρόκειται να γνωρίσει μερικά από τα παιδιά, ενήλικες πλέον, που έσωσε το 1939. Μετά από αυτή την επαφή, αρχίζει να συμβιβάζεται με τις ενοχές και τη θλίψη που κουβαλούσε για πέντε δεκαετίες.
Όπως συμβαίνει συχνά σε ταινίες που εναλλάσσονται συνεχώς μεταξύ διαφορετικών χρονικών στιγμών, υπάρχει κίνδυνος να διασπάται η προσοχή πιο έντονα από τη μια παρά την άλλη. Αλλά ο σκηνοθέτης Τζέιμς Χόους κάνει μια αξιοθαύμαστη δουλειά δίνοντας τόσο αφηγηματικά όσο και οπτικά, άφθονο χώρο και χρόνο για να κατανοηθεί καλύτερα ή ιστορία του. Ο Τζόνι Φλιν έχει αναμφισβήτητα εύκολο έργο να αποτυπώσει τα συναισθήματα του νεαρού Γουίντον, που αγωνίζεται ενάντια στο χρόνο για να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά να ξεφύγουν από το Ολοκαύτωμα πριν είναι πολύ αργά. Αλλά ο Άντονι Χόπκινς είναι αυτός που δίνει την ξεχωριστή στιγμή στην ταινία, εκφράζοντας πενήντα χρόνια απογοήτευσης και λύπης για τα παιδιά που δεν μπόρεσε να σώσει. Ο Χόπκινς μεταφέρει όλα αυτά τα συναισθήματα με χαμηλωμένο βλέμμα και ένα συγκρατημένο δισταγμό. Δίπλα του η Λένα Όλιν είναι συγκινητική ως υποστηρικτική σύζυγος, ενώ ο Τζόναθαν Πράις έχει ένα αξιοπρεπή ρόλο ως ένας από τους λίγους επιζώντες από τη διάσωση. Το Μια ζωή δεν ανοίγει καινούργιους κινηματογραφικούς δρόμους, αλλά λέει μια ιστορία που αξίζει να ακουστεί.
Ανδρέας Κουταλάς
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα popitandmovieon.gr