Ο Μπαστιάν λίγο πριν κλείσει τα 14 δεν έχει ακόμα κινητό,- θα του πάρουν οι γονείς του μόλις τα κλίσει-, ωστόσο αυτό δεν είναι έλλειμμα για να μην αφήσει την καρδιά του να χτυπήσει γρήγορα, για τα μάτια της 16άχρονης Κλόε. Η Κλόε είναι μια έφηβη με την απαραίτητη δόση ναρκισσισμού, το εγνωσμένο θράσος της νιότης, την σύμφυτη με την ηλικία της ελαφράδα. Προσπαθεί να κάνει ότι κάνει η πλειονότητα των εφήβων, μίμηση ενηλίκων, κυρίως στις κακιές συνήθειες όπως κάπνισμα και ποτό, ερωτοτροπεί αναζητώντας την επιβεβαίωση σε μεγαλύτερα αγόρια.
Όμως όπως συμβαίνει συχνά με τους εφήβους δεν της ταιριάζει το ρούχο που ενδύεται, το ρούχο που της επιβάλλει το περιβάλλον, η εποχή, οι άλλοι. Έτσι αισθάνεται μάλλον ελεύθερη κάνοντας παρέα με τον μικρό Μπαστιάν. Ο Μπαστιάν πάλι είναι ένα παιδί χαμηλών τόνων, που έλκεται από την παρέα της ομορφούλας Κλόε, που δεν τολμά να τις μιλήσει για τα αισθήματά του, αλλά μέσα του τολμά να ονειρεύεται. Και σε τούτο το όνειρο είναι αρωγός η Κλόε, με το θράσος της, την επιτήδευσή της, την πρόκλησή της. Μια ταινία της πρωτοεμφανιζόμενης καναδής Σαρλότ Λεμπόν για το μεταίχμιο ανάμεσα στην εφηβεία και την ενηλικίωση.
Η Λεμπόν διαλέγει ένα ιδιαίτερο τοπίο, ένα εξοχικό σε μια λίμνη του Κεμπέκ, όπου συναντιούνται τα δύο παιδιά εξ’ αφορμής των διακοπών των οικογενειών τους. Όμως όσο ειδυλλιακό κι αν ακούγεται, το τοπίο δεν είναι, γιατί το φως δεν είναι διάχυτο, επικρατεί μια μουντάδα και κυρίως υπάρχουν πολλά νυχτερινά πλάνα. Η σκοτεινιά και μάλιστα στο νερό, δημιουργεί έναν φόβο, κι αν υπάρχει τον επαυξάνει. Βάλε τώρα και την ιστορία για κάποιο φάντασμα στην λίμνη που, η Κλόε αρέσκεται να αφηγείται με προκλητική άνεση στον Μπαστιάν, ο φόβος ελλοχεύει κάθε στιγμή. Ωραίο, ατμοσφαιρικό, τρυφερό και συνάμα προκλητικό. Δύο έφηβοι σε μια λοξή ισορροπία, από την μεριά της παλάντζας, το θράσος ανάμεικτο με την αβεβαιότητα κι από την άλλη η συστολή και η ελπίδα.
Γιάννης Γκακίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress