ΛΙΜΝΗ ΦΑΛΚΟΝ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Ακόμα μια ταινία αυτή την εβδομάδα της οποίας η ιδιαιτερότητα βρίσκεται στην οργανική χρήση του φυσικού τοπίου, το σημείο που δηλώνει ο τίτλος (στην περιοχή του Κεμπέκ) και εκεί όπου ένα 14χρονο αγόρι, ο Μπαστιάν (Τζόζεφ Ενγκελ) θα περάσει στην ενηλικίωση μέσα από την γνωριμία του με μια μεγαλύτερη του κοπέλα (Σάρα Μονπετί). Αν και δεν μπορείς να πεις ότι στην ταινία της Σαρλότ Λεμπόν συμβαίνουν και πάρα πολλά πράγματα, ο ήρεμος τρόπος με τον οποίο η σκηνοθέτις αφήνει τα πράγματα να κυλήσουν, η φυσικότητα με την οποία οι σχέσεις ανάμεσα στους ήρωες αναπτύσσονται και κυρίως, η συγχώνευση των προσώπων με την φύση είναι στοιχεία που εκπέμπουν κάτι το απόμακρα μυστηριακό που συγχρόνως συναρπαστικό.

Ορισμένες φορές η ατμόσφαιρα της ταινίας, λόγω κυρίως της φωτογράφησής της, νιώθεις ότι παραπέμπει στο είδος του εφηβικού θρίλερ όπου η φύση γίνεται απειλητική και γεμάτη κινδύνους. Παρότι όμως και εδώ υπάρχουν στιγμές που νιώθεις απειλή – οι νυχτερινές βόλτες μέσα στο σκοτάδι, οι παρέες με τα ναρκωτικά – τίποτα δεν πρόκειται να σε τρομάξει ή να σε αγριέψει. Ο ρεαλισμός σε συνδυασμό με το ανεξήγητο μυστήριο που πηγάζει από την φύση είναι η προτεραιότητα της Λεμπλόν που με αυτή την ταινία εμφανίζεται για πρώτη φορά ως σκηνοθέτρια έχοντας μαθητεύει στo πλευρό καταξιωμένων δημιουργών όπως ο Λάσε Χάλστρομ και ο Ρόμπερτ Ζεμέκις.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr