Ο συνδυασμός των οικολογικών ανησυχιών με την ατομική αντίσταση κατά του «ανίκητου συστήματος» γίνεται αμέσως διακριτός στην τελευταία ταινία του Τοντ Χέινς, μιας ταινίας αρκετά μακρινής σε ύφος αλλά και θεματολογία από το «Κάρολ», το «Velvet Goldmine», το «Παράδεισος είναι μακριά» και άλλες παλαιότερες δημιουργίες του ιδίου σκηνοθέτη. Ο Μαρκ Ράφαλο (που είναι και παραγωγός) υποδύεται τον πεισματάρη δικηγόρο ο οποίος θα πάει κόντρα στην βιομηχανία χημικών (πελάτης της νομικής φίρμας του) όταν αντιλαμβάνεται ότι μια περιοχή της Δυτικής Βιρτζίνια στην οποία μεγάλωσε ο ίδιος, έχει μολυνθεί εξαιτίας της.
Όπως συμβαίνει σε αυτές τις νομικές περιπτώσεις (το σενάριο στηρίζεται σε πραγματική υπόθεση) η υπόθεση θα τραβήξει πάρα πολλά χρόνια και η ταινία θα παραμείνει στα σημαντικότερα σημεία της, την ώρα που ο Χέινς «γαρνίρει» την ιστορία με μάλλον βαρετές σκηνές από την οικογενειακή ζωή του δικηγόρου και το πώς αυτή έχει επηρεαστεί από την όλη κατάσταση (η Αν Χαθαγουεϊ υποδύεται την σύζυγό του και αποτελεί μέρος του ντεκόρ της ταινίας). Οπως πάντα ο Ράφαλο είναι πολύ καλός, εδώ στον ρόλο ενός συνεσταλμένου, ήσυχου ανθρώπου που όμως κρύβει ένα ατσάλινο, αμετακίνητο πείσμα χωρίς ποτέ να το προβάλλει.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr