POOR THINGS - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Σε ένα πρώτο επίπεδο η ήδη διακεκριμένη και βραβευμένη με τον Χρυσό Λέοντα του φεστιβάλ Βενετίας τελευταία και καλύτερη μέχρι σήμερα δημιουργία του σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου (είναι υποψήφια για επτά Χρυσές Σφαίρες), είναι η παιχνιδιάρικη παραλλαγή ενός πολύ γνωστού μύθου: λέει την ιστορία μιας νεκρής γυναίκας, της Μπέλα (Εμα Στόουν) που «ανασταίνεται» μέσω των πειραμάτων ενός ιδιοφυούς επιστήμονα (Γουίλεμ Νταφόε) * να το πάλι μπροστά μας το τέρας του δρ. Φράνκενσταϊν, με διαφορετικό όμως φύλλο.

Με φόντο το Λονδίνο (και όχι μόνο) μιας περασμένης εποχής, ο κ. Λάνθιμος έφτιαξε μια πολύ παράξενη ταινία η οποία στην πραγματικότητα, χρησιμοποιεί ως εργαλείο τον μύθο του τέρατος για να μιλήσει για την ριζική αναγέννηση της γυναίκας, μιλώντας μάλιστα και με πολύ ηχηρό τρόπο για το σήμερα. Η Μπέλα είναι η γυναίκα που θα τολμήσει να κάνει την επανάστασή της εκεί όπου υποτίθεται είναι χαμένη από χέρι αλλά θα κερδίσει κατατροπώνοντας κάθε αρσενικό που θα προσπαθήσει να την εκμεταλλευτεί (ο Μαρκ Ράφαλο παίζει ένα από αυτά και είναι πολύ αστείος).

Τα στοιχεία ρεαλισμού και φαντασίας / μεταφυσικής «συγχωνεύονται» «λοξά» και με μοντέρνες, ευφάνταστες ιδέες για την δημιουργία ενός εντελώς ασυνήθιστου συνόλου. Είναι τα στοιχεία που αποτελούν το σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη και που τα συναντάμε στις ούτως ή άλλως παράξενες αλλά πάντα ενδιαφέρουσες ταινίες του: ανορθόδοξες γωνίες λήψης, ελευθερία στην έκφραση, συγχώνευση μοντέρνου – παλιού, κάδρα που παραπέμπουν σε πίνακες ζωγραφικής, ντεκόρ και σκηνικά που «βγάζουν» μάτι με την υπερβολή τους και όλα αυτά «ποτισμένα» με ένα μαύρο, ορισμένες φορές πραγματικά διαστροφικό χιούμορ.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr