ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ, Η - Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος

Κάτι ανάμεσα σε πειραματικό οπτικό δοκίμιο και αναδρομικό video reel, το οποίο όμως μένει εγκλωβισμένο στην αυτοαναφορικότητά του.

Με σκηνοθετική πείρα που σύντομα συμπληρώνει τριάντα χρόνια, ο Δημήτρης Αθανίτης έχει βάλει την υπογραφή του σε ένα σώμα ανήσυχων ταινιών με ήρωες παθιασμένους είτε από έρωτα ("Καμία Συμπάθεια για το Διάβολο") είτε από αδικία ("Invisible"), ενώ ο ίδιος πάντα θέτει στον εαυτό του δημιουργικές και στιλιστικές προκλήσεις. Κάτι που επαναλαμβάνει εκ νέου με το παρόν ιδιοσυγκρασιακό εγχείρημα.

Κάτι ανάμεσα σε πειραματικό οπτικό δοκίμιο και αναδρομικό video reel, η "Περιπέτεια" δεν αρθρώνει σε καμία στιγμή κάποια πλήρη κινηματογραφική πρόταση. Μεταξύ φράσεων που ακούγονται σε φωνή off, οι οποίες σημαίνουν τίποτα και τα πάντα ("Στην καρδιά μιας ταινίας [...] υπάρχει ένα βλέμμα που μένει αόρατο, είναι το βλέμμα που χτίζει αυτό που βλέπω"), παρεμβάλλονται μεγάλης διάρκειας αποσπάσματα ταινιών του Αθανίτη χωρίς περαιτέρω σχόλια ή αποσαφηνίσεις. Πρόκειται απλώς για πλάνα εστιασμένα, προφανώς, στο βλέμμα, τα οποία πολλαπλασιάζουν τις απορίες, ειδικά σε ένα θεατή που αγνοεί τη φιλμογραφία του Αθανίτη, παρά τις επιλύουν. Η επί της ουσίας πρόθεση του σκηνοθέτη, λοιπόν, μένει μετέωρη, εκφρασμένη (ούτε) κατά το ήμισυ, αλλά και εγκλωβισμένη στην αυτοαναφορικότητά της.