Η Αγία Οικογένεια
Ο Τζέσι Ντάμπρος γεννήθηκε το 1987. Γιος του Ρίτσαρντ και της Λίντια μεγάλωνε σε ένα όμορφο οικογενειακό περιβάλλον, με πολλούς συγγενείς, κάτι που δημιουργούσε γύρω του έναν κύκλο προστασίας και ασφάλειας. Με λίγα λόγια ο Τζέσι ξεκινούσε τη ζωή του επάνω σε στέρεες βάσεις.
Η ταινία του του Ρίκι Ντ’ Αμπρόουζ «Ο καθεδρικός» (The cathedral) διηγείται την πορεία μιας αμερικάνικης οικογένειας μέσα από τα μάτια του Τζέσι. Πιο συγκεκριμένα ο σκηνοθέτης επιλέγει να ακολουθήσει τη ζωή του Τζέσι για είκοσι χρόνια από τη γέννησή του. Περιγράφει το πλέγμα των συγγενών και των σχέσεων που συνθέτουν την μεγάλη αυτή οικογένεια και σιγά-σιγά αρχίζει να τις ξετυλίγει , να μας φέρνει σε επαφή με το υπόβαθρο αυτών των σχέσεων, το πως αυτές εξελίσσονται, τον τρόπο με τον οποίο διάφορα γεγονότα έρχονται στο φως, κάποια άλλα αναδύονται μέσα από την καθημερινότητα μέχρι να φτάσουμε στο σημείο, όλα αυτά να γίνουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που σταδιακά θα οδηγήσει στην αποσύνθεση του φαινομενικά ισχυρού οικογενειακού ιστού. Έτσι ο ιστός θα διαρραγεί, απομυθοποιώντας όλα τα ιδεολογήματα που συνοδεύουν την έννοια της οικογένειας, την αγιοποίησή της και την ανάδειξή της ως τον υπέρτατο θεμέλιο λίθο της κοινωνίας.
Για ποια κοινωνία όμως μιλάμε; Και πως μέσα σε αυτή τη συνθήκη είναι δυνατόν να υπάρχουν υγιείς σχέσεις, όταν αντί της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της οικογένειας κυριαρχούν ο εγωισμός, το συμφέρον και ο ανταγωνισμός;
Ο Ντ’ Αμπρόουζ ακολουθεί μια ιδιαίτερη σκηνοθετική γραμμή, που θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως ιμπρεσιονιστική τόσο αισθητικά όσο και ουσιαστικά. Έτσι εκτός από τα χρώματα, ο Τζέσι μέσω της εικόνας που προσλαμβάνει από τα όσα συμβαίνουν γύρω του αντιλαμβάνεται την οικογενειακή πραγματικότητα. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί την ενηλικίωση του παιδιού υπογραμμίζοντας το χρόνο που περνά και τις εποχές με την εμβόλιμη παράθεση τηλεοπτικών επικαίρων και διαφημίσεων.
Αρχικά βλέπουμε την ειδυλλιακή εικόνα της νέας οικογένειας ενώ ένας αόρατος αφηγητής, που θα μας συνοδεύει μέχρι το τέλος, μας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες. Στη συνέχεια ο Ντ’ Αμπρόουζ μας συστήνει ένα-ένα τα μέλη της οικογένειας. Γονείς, αδέλφια, θείοι και θείες και σχεδόν όλο το συγγενολόι. Βέβαια οι συστάσεις δεν έρχονται μόνες τους αλλά συνοδεύονται και από διάφορα περιστατικά τα οποία και επηρεάζουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Η Αγία Οικογένεια συναντά το αμερικάνικο όνειρο μέσα από μία ταινία με βιωματικά στοιχεία. Άλλωστε ο σκηνοθέτης όπως λέει, αναφέρεται στην περίοδο που και ο ίδιος άρχισε να μεγαλώνει και να διαμορφώνει την πολιτική του άποψη για τα πράγματα κάτι που τον έκανε να δει με διαφορετικό μάτι την ιστορία της δικής του οικογένειας.
Μια ταινία μνήμης και αφύπνισης μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που μεγαλώνει και το πως αυτό προσλαμβάνει τα όσα συμβαίνουν στο κοντινό του περιβάλλον. Είναι η ματιά του Ρίκι Ντ’ Αμπρόουζ ενός νέου ταλαντούχου σκηνοθέτη του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά.
Προβλήθηκε στα φεστιβάλ της Βενετίας και του Σάντανς όπου απέσπασε πολύ καλές κριτικές. Στη Βενετία μάλιστα, κέρδισε το Ειδικό Βραβείο του ξένου Τύπου.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com