ΦΟΝΙΣΣΑ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Ο ενθουσιασμός στην ανταπόκριση του υπογράφοντος μετά από την πρώτη παρακολούθηση της «Φόνισσας» στο τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, δεν μειώθηκε όταν αργότερα είδε ξανά την ταινία, πιο ψύχραιμα και πιο αποστασιοποιημένα.

Εξακολουθώ με άλλα λόγια να πιστεύω ότι η «Φόνισσα» είναι ένα από τα πιο ολοκληρωμένα ελληνικά φιλμ των τελευταίων χρόνων και ένας από τους λόγους στους οποίους αυτό οφείλεται είναι το πρωτότυπο κείμενο στο οποίο το σενάριο της Κατερίνας Μπέη στηρίχθηκε: το ομότιτλο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που μας ταξιδεύει στην ψυχή μιας ταλαιπωρημένης αλλά ατσαλενιας γυναίκας, της Χαδούλας (η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, εννοείται υπέροχη), μάνας αρκετών θυγατέρων και γιαγιάς, η οποία προβλέποντας την ταλαιπωρία που θα έχουν στην ζωή τους τα βρέφη γένους θηλυκού του χωριού της, αποφασίζει να τα σκοτώσει, πιστεύοντας ότι έτσι τα γλιτώνει από όσα τράβηξε στην ζωή της η ίδια.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν, το πρώτο μπράβο πηγαίνει στον μινιμαλισμό των διαλόγων της Μπέη. Ολα τα υπόλοιπα (η λαμπερή διεύθυνση φωτογραφίας του Παναγιώτη Βασιλάκη, η εμπνευσμένη μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου, η εξαιρετικά επιτυχημένη επιλογή των προσώπων όπως οι Μαρία Πρωτόπαπα- μάνα της Χαδούλας, οι Νίκη Παπανδρέου, Έλενα Τοπαλίδου, Πηνελόπη Τσιλίκα – κόρες της Χαδούλας και η Γεωργιάννα Νταλάρα – Χαδούλα μικρή) είναι, κατά κάποιο τρόπο φυσικά επακόλουθα αρμονικά ενορχηστρωμένα.

Ολα τα στοιχεία της ταινίας δένουν γερά μεταξύ τους επειδή μπορούσαν να δέσουν και μπορούσαν να δέσουν διότι η ταινία είχε την στήριξη της ίδιας εταιρείας πρόσφατων, ανάλογου κόστους ακριβών κινηματογραφικών παραγωγών όπως η «Ευτυχία» του Αγγελου Φραντζή και «Σμύρνη μου αγαπημένη» του Γρηγόρη Καραντινάκη. Αν όμως οι δύο αυτοί σκηνοθέτες είχαν ήδη αρκετά χρόνια κινηματογραφικής εμπειρίας – πρώτα ως βοηθοί κορυφαίων σκηνοθετών και αργότερα ως δημιουργοί οι ίδιοι – η Εύα Νάθενα, η σκηνοθέτις της «Φόνισσας», δεν είχε καμία. Το μόνο που είχε ήταν κάποιες καλές επαφές ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος στο θέατρο, αν όχι με όλους πάντως με αρκετούς από τους συντελεστές που συνεργάστηκαν μαζί της στην ταινία. Ακόμα και αυτό ίσως να βοήθησε αρκετά την δουλειά της που για ντεμπούτο στην μεγάλου μήκους μυθοπλασία, είναι ασυζητητί υπόδειγμα.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ακούσει αποκαρδιωτικά λόγια για το ελληνικό σινεμά και δεν είναι λίγες οι φορές που έχω συμφωνήσει με αυτά τα λόγια. Γι’ αυτό και με το χέρι στην καρδιά λέω ότι η απάντηση σε όλους όσοι αμφισβητούν (και δικαιολογημένα ίσως) την εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή είναι, στ’ αλήθεια, η «Φόνισσα».

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr