Η αμερικανίδα φωτογράφος Ναν Γκόλντιν πρωτοστατεί στην προσπάθεια να θέσει την οικογένεια των φαρμακοβιομηχάνων Σάκλερ προ των νομικών ευθυνών της για την κρίση οπιοειδών που μαστίζει τις Η.Π.Α. από τη δεκαετία του 1990. Μία πλευρά του αγώνα της αφορά την καθαίρεση του ονόματος των Σάκλερ από αίθουσες σπουδαίων μουσείων όλου του κόσμου, τα οποία η οικογένεια ευεργετεί στο πλαίσιο του εξωραϊσμού της δημόσιας εικόνας της.
Βιογραφικό κι ακτιβιστικό ντοκιμαντέρ που κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ Βενετίας του 2022 και βρέθηκε υποψήφιο για Όσκαρ στη συγκεκριμένη κατηγορία.
Ένα από τα πιο χειροπιαστά παραδείγματα -σύγχρονο, καίριο, αποτελεσματικό- της τέχνης που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή. Μια καλλιτέχνις που με άκαμπτο πείσμα στο ένστικτο και το όραμά της έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα διεισδυτικό και περιζήτητο σώμα δουλειάς, εξίσου αφοσιωμένη σ’ ένα ζήτημα που αφορά τόσο την κοινωνία της όσο και τον επαγγελματικό της χώρο, διεκδικώντας το δίκιο χωρίς να υπολογίζει προσχήματα, καριέρα και φήμη.
Η ταινία μοιράζεται ισόρροπα ανάμεσα στο μποέμικο αυτοβιογραφικό έργο της Γκόλντιν και την κοινωνική μαχητικότητά της, συνθέτοντας το πορτρέτο μιας δημιουργού που από τη μια βουτά βαθιά μέσα της για ν’ ανασύρει υλικό για τη δουλειά της, κι από την άλλη βρίσκεται ανυποχώρητα συνδεδεμένη με τη ζωή και τις προκλήσεις της. Μια υποδειγματική ταινία για ένα πάντα επίκαιρο ζήτημα.
Νϊκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr