Δέκα χρόνια μετά την εξαφάνιση του 6χρονου γιου της, η μητέρα του, που τώρα ζει και εργάζεται σ’ ένα παραλιακό εστιατόριο, μια μέρα συναντά έναν έφηβο που της θυμίζει το γιο της. Αυτή είναι στη βάση η ιστορίας της ταινίας «Εξαφανισμένος» του Ισπανού Ροντρίγκεζ Σορογκογιέν, που ξεκίνησε από τη βραβευμένη με Όσκαρ μικρού μήκους ταινία του, γύρω από μια μοναχική μητέρα που μιλά για τελευταία φορά με τον 6χρονο γιο της ο οποίος εξαφανίζεται σε μια απροσδιόριστη παραλία.
Πρόκειται για ένα καλοφτιαγμένο (αν και κάπως μεγαλύτερο σε διάρκεια απ’ ότι χρειαζόταν) θρίλερ που σταδιακά μετατρέπεται σε ένα ψυχόδραμα γύρω από μια απελπισμένη γυναίκα, η οποία, προσπαθεί στο πρόσωπο ενός νεαρού, που συναντά στο εστιατόριο μιας γαλλικής απόμακρης παραλίας της, και ο οποίος της θυμίζει το γιο της, να ξαναφτιάξει την ψυχικά τραυματισμένη ζωή της.
Ο Σορογκογιέν βάζει αναπάντητα ερωτήματα στο θεατή σχετικά με τον αν πράγματι ο νεαρός έφηβος είναι ο γιος της ή αν η μητέρα προσπαθεί απλά με την παρουσία του να προσφέρει κάποιο είδος παρηγοριάς στη βασανισμένη ψυχή της. Η σκηνοθεσία του είναι προσεγμένη, με τους δυο βασικούς ηθοποιούς του, τη Μάρτα Νιέτο (η μητέρα) και τον Ζιλ Ποριέ (ο έφηβος), να δημιουργούν την απατούμενη χημεία, με την κάμερα και τους φωτισμούς να δημιουργεί μια, συχνά, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, αν και, κάποιες φορές, στρέφεται σ’ ένα όχι ιδιαίτερα απαραίτητο μελόδραμα.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr