Η νεαρή Άσα τα βάζει με τον πανίσχυρο (και αγαπητό στον λαό) βασιλιά και μάγο Μανίφικο ο οποίος έχει στην κατοχή του τις ευχές όλων των κατοίκων του βασιλείου του Ρόζας. Όταν κανείς δώσει την ευχή του στον Μανίφικο, ξεχνά ότι την είχε ποτέ, χάνοντας ουσιαστικά ένα κομμάτι του εαυτού του. Ο Μανίφικο από την άλλη, δε σκοπεύει να εκπληρώσει σχεδόν καμία από αυτές, καθώς τις βρίσκει όλες εν δυνάμει επικίνδυνες για την εξουσία του. Πώς θα τα καταφέρει η Άσα; Ένα αστέρι θα ακούσει την ευχή της και θα πέσει από τον ουρανό για να τη βοηθήσει.
Ταινία-προσπέκτους για τον εορτασμό των 100 χρόνων Ντίσνεϊ, φτιαγμένη ως φόρμουλα περασμένων επιτυχιών (γεμάτη ως τα αυτιά με αναφορές σε άλλες αγαπημένες ταινίες και χαρακτήρες του στούντιο) που όμως έτσι όπως είναι κατασκευασμένη από το αποτέλεσμα και προς τα πίσω, ξεχνά πώς να είναι όντως μια αληθινή ταινία. Ιδέες εμφανίζονται και ξεχνιούνται, β’ χαρακτήρες θυμίζουν αρχέτυπα αλλά κανείς δεν είναι αξιομνημόνευτος, ούτε ένα αστείο δεν είναι πετυχημένο και γενικά το φιλμ δεν μοιάζει να έχει ούτε μια οργανική σκέψη. Κερδίζει πόντους για την κεντρική ηρωίδα, και για μια (έστω κι αν όχι αληθινά πετυχημένη) αισθητική απόπειρα προσομοίωσης του παραδοσιακού σχεδίου μέσω μιας «ξεφουσκωμένης» εκδοχής 3D animation.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr