Απογείωση στον Ουρανό
Ο «Ουρανός» του Τάκη Κανελλόπουλου, θεωρείται ως μία από τις πιο σημαντικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ο δε Κανελλόπουλος ως ένας από τους πρωτοπόρους μοντερνιστές σκηνοθέτες που άνοιξε το δρόμο στον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο.
Το 1962 στην 3η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης όλοι έμειναν άφωνοι. Μάλιστα ο «Ουρανός», αν και κέρδισε μόνον το βραβείο φωτογραφίας, εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Φεστιβάλ των Καννών. Ο Ομπσέρβερ τοποθέτησε τη ταινία ανάμεσα στις 10 καλύτερες του 1963 ενώ ο Φεντερίκο Φελίνι, όταν την είδε δήλωσε πως έμεινε ενθουσιασμένος.
Μια ταινία για τον άνθρωπο στον πόλεμο, μια τρυφερή, ουμανιστική προσέγγιση στην οποία δεν έχουν θέση οι πατρίδες και οι σημαίες. Δεν είναι ταινία για το έπος του 1940, αν και εκεί παραπέμπει, αλλά ο σκοπός του Κανελλόπουλου ήταν να μιλήσει για εκείνους που βρέθηκαν στον πόλεμο κουβαλώντας μνήμες από το σπίτι τους, που περιμένουν ένα γράμμα, που θέλουν να ζήσουν και να επιστρέψουν, που απλώνουν το χέρι στον συμπολεμιστή τους.
Ο «Ουρανός» είναι τόποι, ανάσες, στιγμές, βλέμματα, μνήμες. Είναι οι άνθρωποι που πολεμούν για να επιβιώσουν. Δεν υπάρχει ο εχθρός γιατί και από εκείνη την πλευρά υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν την ίδια κατάσταση. Αριστούργημα!
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com