Ο φωτογραφικός κόσμος της Ναν Γκόλντιν, η ζωή της (και) έξω από τον φακό της κάμερας κι ο αγώνας της ενάντια στην πανίσχυρη οικογένεια των Σάκλερ, ιδιοκτητών της φαρμακοβιομηχανίας Purdue Pharma.
«It’s easy to make your life into stories. But it’s harder to sustain real memories.»
Ένα από τα πιο θαρραλέα και ιδιαίτερα βιογραφικά ντοκιμαντέρ που είδαμε ποτέ στο σινεμά, το «Όλη η Ομορφιά και η Αιματοχυσία» παρακολουθεί τον βίο της σπουδαίας φωτογράφου Ναν Γκόλντιν μέσα από δύο παράλληλους άξονες: αυτόν της δουλειάς της (που δεν απείχε σχεδόν καθόλου από τα βιώματά της) κι αυτόν της ακτιβιστικής της εκστρατείας ενάντια σε μια παντοδύναμη εταιρεία οπιοειδών φαρμακευτικών παρασκευασμάτων, ο εθισμός στα οποία κόντεψε να της κοστίσει τη ζωή.
Η Γκόλντιν είναι μια άφοβη αφηγήτρια, που δεν επιχειρεί ν’ αλλοιώσει τις αναμνήσεις της και να πλάσει ιστορίες «φιλτραρισμένες» πέρα από το ρεαλιστικό και το βιωματικό. Δεν μεμψιμοιρεί για κακουχίες, ατυχίες ή ενδεχόμενα λανθασμένες επιλογές. Ξέρει πως δεν μπορεί να κρυφτεί από τον ίδιο της τον εαυτό. Η ειλικρίνειά της είναι ασφάλειά της. Αυτό που βγαίνει από μέσα της είναι μια αληθινή «φωτογραφία» του ψυχισμού της. Από τα «κλειστοφοβικά suburbs» της παιδικής ηλικίας, με τους γείτονες που δεν έπρεπε να γνωρίζουν τι συμβαίνει στη διπλανή τους πόρτα, από την ενδοοικογενειακή βία, την κατανόηση της σεξουαλικής ταυτότητας, το «στοιχειό» της αυτοκτονίας της μεγάλης της αδελφής που δεν έγινε ποτέ αποδεκτή από την «κανονικότητα» του περίγυρού της, μέχρι το αμφίβολου μέλλοντος φευγιό προς μια ζωή ελευθεριότητας, σε προσωπικό και καλλιτεχνικό επίπεδο, μέσα σ’ ένα σύμπαν ασχήμιας και βρώμικων οσμών, κακοποιητικών σχέσεων και underground θρύλων.
Αυτά που βλέπεις και μαθαίνεις μπορείς να τα ζηλεύεις και να σε απωθούν την ίδια στιγμή! Η Λόρα Πόιτρας ορθώς επιλέγει να ταυτίσει τις περιόδους της ζωής της Γκόλντιν με τις φωτογραφικές της συλλογές, πόζες που αναπνέουν ξεδιάντροπα αφτιασίδωτες, ηδονικές, βουτηγμένες στον πόνο, με κάθε «κλικ» να τους προσδίδει μια αγγελικά λυτρωτική διάσταση. Όλες οι ιστορίες της Γκόλντιν μεταδίδουν την εκρηκτική επίδραση που είχαν στο μέσα της και αποκαλύπτουν μια ύπαρξη μοναδική, σαν προσωπικότητα και σαν ταλέντο. Από τη στιγμή που εκείνη είναι τόσο έτοιμη να καταδυθεί τόσο αποκαλυπτικά στην αλήθεια των αναμνήσεών της, των απωλειών της και των εμπόλεμων αντιστάσεων στους εθισμούς της, το μόνο που έχουμε να επιδείξουμε εμείς ως στάση είναι ο απόλυτος σεβασμός.
Δίπλα σε όλα αυτά, το πρόσφατο παρόν εκπροσωπείται μέσω της μαχητικής της εκστρατείας κατά της οικογένειας των δισεκατομμυριούχων φαρμακοβιομηχάνων Σάκλερ και του φονικού για αρκετούς ανθρώπους OxyContin, παράλληλα με την παραδοξότητα του γεγονότος ότι τα μέλη της πρόσφεραν τεράστια ποσά χορηγιών και δωρεές σε αδιαμφησβήτητης σημασίας και φήμης μουσεία και ιδρύματα τεχνών ανά τον κόσμο, από το Met της Νέας Υόρκης μέχρι το παρισινό Λούβρο, «ξεπλένοντας» τις αμαρτίες τους με τον πλέον… πολιτισμένο τρόπο.
Το «Όλη η Ομορφιά και η Αιματοχυσία» είναι και ένα ντοκουμέντο σημειολογίας για την pop κουλτούρα, την underground σκηνή της Νέας Υόρκης, το ολέθριο χτύπημα του AIDS και το τέλος μιας εποχής που τόλμησε να ζήσει δίχως τον φόβο. Η νοσταλγία της μπορεί να εμπνεύσει. Και οφείλει να το κάνει. Αρκεί να βρεθούν οι απαιτούμενοι αποδέκτες της στο σήμερα. Της «ομορφιάς». Και καμίας αληθινής αιματοχυσίας.
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Από τα σημαντικότερα δείγματα του είδους, μαζί με το «McQueen» (2018) των Ίαν Μπονχούτ και Πίτερ Ετέντγκι. Ένας μονόλογος αλήθειας που σε καλεί να τον ακολουθήσεις, να τον μοιραστείς και να τον κάνεις οδηγό και για τη δική σου ενδοσκόπηση. Για εκείνους που γνωρίζουν το φωτογραφικό σύμπαν της Ναν Γκόλντιν, τούτο το ντοκιμαντέρ αποτελεί το απόλυτο «άχαστο». Για εκείνους που δεν το γνωρίζουν, ας ανοίξουν πρώτα τα μάτια τους. Και τα υπόλοιπα θα ‘ρθούνε…
Ηλίας Φραγκούλης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα freecinema.gr