Ένας καθηγητής σε πανεπιστημιακή κινηματογραφική σχολή θα ανέβει σε ανώτερη βαθμίδα. Καλεί τον πατέρα του να τον συνοδέψει στη Θεσσαλονίκη στην τελετή ορκωμοσίας. Στο ταξίδι θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν ανοιχτά για ανείπωτα θέματα. Ίσως όμως αυτός ο διάλογος να είναι αφορμή για έναν μονόλογο αυτοκριτικής.
Ο Περικλής Χούρσογλου αυτοβιογραφείται με δημιουργική περιέργεια σχολιάζοντας τις ρουτίνες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την ξύλινη [κινηματογραφική] γλώσσα του εκπαιδευτικού συστήματος, τη δεύτερη ευκαιρία των δημιουργών μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις τους στη νέα γενιά, τη δύναμη της μονάδας. Παράλληλα, εστιασμένος στην ανάγκη του δημιουργού για αποδοχή, καταπιάνεται κυρίαρχα με την ιστορία πατέρα/γιου που βιώνουν μια κακοφωνία ανείπωτων.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr