Ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την καριέρα της θρυλικής φωτογράφου και ακτιβίστριας Ναν Γκόλντιν, παράλληλα με την εξιστόρηση του πώς μέσα από τους αγώνες της (και του ακτιβιστικού γκρουπ P.A.I.N. που ίδρυσε) τα έβαλε με την πανίσχυρη οικογένεια των Σάκλερ αναδεικνύοντας τον ρόλο τους στην μεγάλη κρίση οπιοειδών στην Αμερική και του αίματος που έχουν στα χέρια τους.
Σπάνιο Χρυσό Λιοντάρι φεστιβάλ Βενετίας που πάει σε ντοκιμαντέρ, αλλά απολύτως δικαιολογημένο μετά την συγκλονιστική εμπειρία της θέασης αυτού του ηλεκτρισμένου φιλμ, του οποίου νιώθεις όλη την ένταση, το θυμό, την ιερή οργή απέναντι στους Σάκλερ και την εκμεταλλευτική καπιταλιστική Αμερική – αλλά και την τρυφερότητα απέναντι στους ανθρώπους που παράγουν τέχνη και Ιστορία μέσα σε αυτό το περιβάλλον, με προσωπική αφοσίωση και κόστος. Παίρνοντας ως σημείο εκκίνησης τον ακτιβιστικό αγώνα της Γκόλντιν απέναντι στην οικογένεια Σάκλερ της Purdue Pharma, το φιλμ ενώνει πολιτικό αγώνα, προσωπικές αναμνήσεις, και τελικά την Ιστορία ενός ολόκληρου καλλιτεχνικού ρεύματος των ΗΠΑ υπογραμμίζοντας το πώς τα πάντα –δε μπορεί παρά να– είναι αλληλένδετα.
Σκηνοθετεί η Λόρα Πόιτρας, που πριν τον Λέοντα της Βενετίας είχε κερδίσει και Όσκαρ για το (οριακά γυρισμένο σαν παρανοϊκό πολιτικό θρίλερ) “CitizenFour” για τον Έντουαρντ Σνόουντεν. Η Πόιτρας πετυχαίνει εδώ μια συγκλονιστική ισορροπία, με το ντοκιμαντέρ της να μην παραμένει ποτέ μόνο ένα ευθύγραμμο πράγμα. Αλλά να αγκαλιάζει δεκαετίες απώλειας και αντίστασης μέσα από το προσωπικό πορτρέτο μιας θρυλικής καλλιτέχνη, και πάντα υπό το πρίσμα ενός θαυμαστού ακτιβιστικού αγώνα. Συνθέτοντας τελικά ένα πλέγμα πυκνό όσο και στιβαρό. Ένα φιλμ, από κάθε άποψη αναγκαίο.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr