1917. Γαλλική αποικία Σενεγάλης. Ο Μπακαρί κατατάσσεται στον στρατό μετά την υποχρεωτική στράτευση του 17χρονου γιου του, Τιερνό, για να μείνει δίπλα του στο μέτωπο της Γαλλίας, μια χώρα που δεν γνωρίζουν καν, αλλά ο Τιερνό είναι έτοιμος να δώσει τη ζωή του για αυτή. Κι έτσι ο Μπακαρί ξεκινά έναν αγώνα ως την κόλαση, για να σώσει τον γιο του.
Την περίοδο 1914-18, 200.000 άνδρες από τις δυτικοαφρικανικές αποικίες της Γαλλίας συμμετείχαν στις μάχες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αφού εξαναγκάζονταν διά της βίας από τους λευκούς αποικιοκράτες να πολεμήσουν σ' έναν πόλεμο που δεν ήταν δικός τους. Την ίδια «πειθώ» χρησιμοποίησαν άλλωστε και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η ταινία είναι μια υπενθύμιση της θυσίας τους και της απανθρωπιάς των αποικιοκρατών, που αφού τους υποδούλωναν, τους μακέλευαν και τους σκότωναν, τους χρησιμοποίησαν στην πρώτη γραμμή της μάχης στο σφαγείο του πολέμου. Μια ταινία με εκπληκτική υποβλητική ατμόσφαιρα, που στηριζόμενη σε αυτό το γεγονός μιλάει από τη μια για την πατρική αγάπη που δεν γνωρίζει όρια, από την άλλη για την πατρική «αγάπη» που χρησιμοποιεί το παιδί για τις «επιδιώξεις» της. Πέραν της θέασής της που συστήνουμε, είναι μια ευκαιρία να διαβάσει κανείς Ιστορία.
Η θεματολογία της μας θύμισε το σοβιετικό αριστούργημα του 1965, «Ο Πατέρας του Στρατιώτη» του Ρέζο Τσκέιντζε, στην οποία, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη Σοβιετική Ενωση, ένας ηλικιωμένος πατέρας, ξεκινώντας από ένα μικρό χωριό του Καυκάσου, θα φτάσει μέχρι την πρώτη γραμμή του μετώπου, προκειμένου να συναντήσει το γιο του, ακολουθώντας τελικά τον σοβιετικό στρατό μέχρι το Βερολίνο και τη Νίκη.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr